We komen al een beetje door het tijdverschil heen. Vanmorgen waren we "pas" tegen zeven uur wakker. We belden eerst met oma Kauffeld die vandaag jarig was. Daarna gingen we op weg naar Mount Edith Cavell. Hiervoor reden we een stukje terug de Icefield Parkway op en namen daar de afslag. Via een mooie slingerweg kwamen we steeds hoger. Op een gegeven moment voorbij de boomgrens. Het laatste stukje ging over een gravelweg. We parkeerden de auto en op één andere auto na was het parkeerterrein nog helemaal leeg. We begonnen aan de trail naar de gletsjer. Het ging meteen al stijl omhoog en over een mooi houten bruggetje.
Dou Canada & Amerika 2016
6 augustus 2016
Al snel waren we op het eerste uitkijkpunt. We zagen hier de gletser, ook wel Angel Glacier genoemd, omdat hij de vorm van een engel heeft. Vanaf deze gletsjer stroomt een waterval naar beneden in een ijsblauw meer waarin ijsschotsen drijven die van de gletsjer naar beneden zijn komen vallen. We stonden op dit uitkijkpunt echt heel dichtbij. Wat een prachtplek weer.
We gingen verder via de Cavell Meadows trail. Wel een uitdaging. We moesten goed kijken waar we onze voeten neerzetten tussen alle stenen en rotsblokken. En ook nu moesten we weer flink omhoog klimmen. Onderweg zagen we een heleboel bergmarmotten. Wat zijn die groot. Ongeveer zo groot als een kat en helemaal niet bang.
Na een tijdje kwamen we bij een punt waarvandaan we de gletsjer, de waterval en het meer heel goed konden zien liggen. Je kon hier ook de blauwe kleur tussen het ijs zien die aan de meren zijn blauwe kleur geeft. Toen we aan de tocht begonnen hadden we onze vesten nog nodig omdat het nog redelijk fris was. Intussen hadden we het warm genoeg gekregen, maar hadden we ze nodig om ons te beschermen tegen de vele muggen.
We klauterden weer naar beneden en zagen onderweg nog een pica. Wat een grappig beestje. Toen we weer zicht op de gletsjer hadden hoorden we een enorme knal en zagen we een heel stuk van de gletser naar beneden vallen. Intussen werd het behoorlijk druk op de trail en toen we op de parkeerplaats kwamen stond deze helemaal vol.
We reden terug naar het plaatsje Jasper want we hadden wel koffie verdiend vonden we. We hadden alles bij elkaar toch zo'n twee uur gelopen. We haalden koffie bij de Bear Paw Bakery en gingen daarna terug naar de bungalow. Hier konden de korte broeken weer aan. We hebben hier alleen wifi bij het conferentiecentrum op het terrein. Daar skypten we nog even met Anouk en daarna ging Erik daar de wedstrijd PSV - FC Utrecht kijken. Anne ging lekker in het zonnetje aan de rivier wat lezen.
We aten wat en gingen toen weer op weg naar Pyramid Lake en Patricia Lake. Hier waren we zes jaar geleden ook al geweest, maar toen hing er zoveel rook van een bosbrand verderop dat we er bijna niets van konden zien. We dachten dan ook dat deze meren veel kleiner waren, omdat we ze niet helemaal konden zien liggen blijkt nu. Eerst liepen we bij Pyramid Lake over een brug naar Pyramid Island. Hier gingen we even lekker in het zonnetje naar het meer zitten kijken. Een stukje verderop gingen we even op een steiger zitten en Anne voelde met haar voeten nog even het water. Dit was ontzettend koud. Toch waren er een paar mensen aan het zwemmen. Zij liever dan wij.
Daarna reden we een stukje terug naar Patricia Lake. Dit meer is wat kleiner, maar veel mooier van kleur dan Pyramid Lake. Allebei mooie meren, maar zeker niet de mooiste die we tot nu toe gezien hebben. We raken een beetje verwend met al dat moois om ons heen.
Op de terugweg liepen we nog even een stukje door Jasper en haalden we wat boodschappen. We maakten een lekkere pan spaghetti, maar helaas begon het een beetje te regenen. Dus gingen we maar binnen eten. Hopenlijk morgen weer mooi weer, want we hebben nog een paar dingen in de planning die we graag willen gaan doen, maar wat een mooie dag hebben we weer gehad.