We gingen gisterenavond pas na twaalven naar bed en het lukte deze keer dan ook veel beter om door te slapen. Anouk en Joris haalden 's ochtends om de hoek lekkere koffie en nadat we ons allemaal hadden opgefrist haalden we bij de grote supermarkt verderop weer een lekker ontbijtje. Daarna namen we de metro naar de wijk Akihabara. Het openbaar vervoer van Japan rijdt altijd precies op tijd. Alles gaat er heel geordend aan toe. Iedereen staat in vakken te wachten en men gaat netjes één voor één de metro in. Niemand staat te dringen of tegen elkaar aan te duwen. Dat valt op straat ook op. Ook al is het nog zo druk, niemand botst tegen elkaar aan en als dit toch per ongeluk gebeurd verontschuldigen ze zich. Mensen gaan hier heel beleefd en respectvol met elkaar om. Daar kunnen wij in Nederland nog wat van leren. In Akihabara aangekomen vielen meteen de grote gebouwen met reclames en Animé-figuren op.
Intussen was het donker geworden en liepen we weer terug naar de nu verlichte Sensoji tempel. In het donker was deze nog mooier. Normaal gesproken gaan in het straatje ervoor om zes uur de luiken van de kraampjes dicht, maar vanwege het festival bleven veel kraampjes nu open. Dat was jammer, want op de luiken staat mooie streetart. Gelukkig konden we er toch een paar zien. Met de metro gingen we weer naar Shinjuku waar we nog even water en koffie kochten voor in het appartement. Daar zochten we de foto's uit, wat weer een hele klus was. We deden nog een spelletje en daarna ging het licht echt weer uit. Morgen gaan we met de trein op weg naar Osaka.
Een stukje verderop liepen we door een hal met weer allerlei etenswaren en hier kochten we een versgebakken melon pan (een luchtig zoet suikerbroodje). Erg lekker. Daarna liepen we door een oud uitziend Japans straatje met mooie streetart op de luiken van sommige winkeltjes in de richting van de rivier. Daar zagen we de Tokyo Skytree liggen met daarnaast het Asahi Building van het Japanse Asahi bier. In plaats van in de Sky Tree omhoog te gaan gingen we naar de 22e verdieping van het Asahi Building. In het café daar hadden we een prachtig uitzicht over Tokyo, de Skytree en de Sensoji tempel. We gingen er fijn even uitrusten voor de grote ramen met natuurlijk een lekker Asahi biertje erbij. Daarna was het tijd voor ons avondeten. We hadden Joris beloofd om Japanse curry te gaan eten, hoewel we er dit op de plaatjes echt niet uit vonden zien. Maar Joris had gelijk, het was heerlijk en zeker voor herhaling vatbaar.
Toen we door de poort heen liepen zagen we een straatje met aan weerszijden kraampjes met etenswaren en souvenirs. Ook liepen er overal meisjes rond in prachtige kimono's. Het was er ontzettend druk, want er bleek een festival aan de gang te zijn. Joris en Anouk werden nog even geïnterviewd door een paar Japanse studenten. Het valt ons sowieso heel erg mee dat veel Japanners toch wel wat Engels kennen. Voorbij het straatje kwamen we weer door een poort en daarachter zagen we de prachtige Sensoji tempel en pagode. Wat ontzettend mooi. In de tempel waren weer veel mensen aan het bidden. Ook kun je hier uit een zilveren koker een stokje schudden met een cijfer. Je moet dan een laatje openen met hetzelfde cijfer en daar zit een wens in. Is het een goede wens dan neem je hem mee, is het een slechte dan laat je hem achter. De mensen hier geloven daar ook echt in.
We gingen weer op weg naar het metrostation. Daar reserveerden we met onze JR pass treinkaartjes voor de rit morgen naar Osaka. Voordat we met de metro op weg gingen eerst nog een sanitaire stop. Het knopje om door te spoelen vinden is hier een echte uitdaging. Voor je het weet heb je op de verkeerde knop gedrukt. Zo is er ook een knop met doorspoelgeluiden, zodat niemand jou op de wc hoort. In de wijk Asakusa stapten we weer uit de metro. We kwamen hier aan bij de mooie toeganspoort van de Sensoji tempel. Onder deze poort hing een enorme rode lampion.
De wijk is ook bekend om zijn Maidencafé's. Hier wordt je bediend door als dienstmeisje uitgedoste meisjes en je kunt er mierzoete gebakjes en ijsjes eten. Op straat staat er op iedere hoek wel zo'n meisje reclame te maken. Voor Joris was dit ook de wijk waar hij Magic kaarten kon vinden. Hiervoor moesten we weer via smalle trapjes allerlei gebouwen in waar dan op een willekeurige verdieping een winkeltje zat. Intussen zagen we op straat levensgrote Mariokarts met verklede mensen voorbij komen. Niks is te gek in deze stad.
Akihabara is de grote elektronica wijk van Tokyo. Je vindt hier dan ook megagrote electronikazaken, maar ook ontelbare arcadehallen. Verdiepingen vol met grijpmachines en arcadegames. Hier komen veel scholieren iedere dag na school spelen. Ze zijn dan ook razendsnel in deze games. Niet normaal meer. Overal op straat staan rijen met machines, zoals onze ouderwetse kauwgumautomaten. Voor een paar Yen draai je hier een stukje speelgoed uit. Het lijkt hier wel één grote kermis.
