Vandaag besloten we om het programma een beetje om te gooien. Er was prachtig weer voorspeld. Een mooie dag dus om Hiroshima te bezoeken. Hiervoor moesten we weer een flink stuk met de trein en in Hiroshima zelf nog een stukje met de tram. Wat een grote stad was dit ook weer. Hiroshima is natuurlijk vooral bekend vanwege de atoombom die hier op 6 augustus 1945 alles verwoestte. Dit gebeurde nadat er een ander verkenningsvliegtuig het luchtalarm af had laten gaan en alle mensen net weer uit de schuilkelders tevoorschijn waren gekomen. Er kwamen 78.000 mensen in een fractie van een seconde om het leven. Tienduizenden mensen raakten gewond en zwaar verbrand. Door de na-effecten van de radioactieve straling liep het dodental uiteindelijk op naar 140.000. Eén van de weinige gebouwen die zijn blijven staan is de Genbakukoepel ofwel A-bomb dome. Deze hebben ze behouden als vredesmonument. Alle brokstukken liggen er nog net zo omheen als op dat moment.
Dit vredesmonument ofwel Peace Memorial staat nu in het vredespark. Hier staat onder andere een monument voor alle jonge studenten die op dat moment hier in Hiroshima tewerkgesteld waren en allemaal zijn omgekomen.
Via een brug liepen we verder het park in en we kwamen bij het kindermonument. Hierop staat de twaalfjarige Sadako Sasaki. Zij was 2 jaar oud toen de atoombom viel en als gevolg van de straling kreeg ze leukemie. In Japan mag je als je 1000 kraanvogels vouwt een wens doen. Sadako begon te vouwen en kreeg er uiteindelijk 644 af voordat ze stierf. Haar klasgenoten vouwden de overige 356 en ze haalden geld op voor alle kinderen die aan de gevolgen van de atoombom leden. Op het monument staat een beeldje van Sadako met een kraanvogel in haar hand. Door de jaren heen zijn er ontelbaar veel kraanvogels bijgehangen. Iedere schoolklas die het monument bezoekt hangt er weer duizend kraanvogels bij. Wat een bijzonder monument.
Het museum zelf begon al indrukwekkend met een meterslange afbeelding van Hiroshima voor de atoombom en daarna een meterslange afbeelding van na de aanval. Je kon rondom een enorme display gaan staan waar je eerst de stad intact zag, daarna het afwerpen van de atoombom en daarna de verwoeste stad. Er waren enorme stukken verwrongen staal en gesmolten glas te zien. Een stenen trap met daarop nog de schaduw van iemand die er op dat moment op had gezeten. Maar het meest indrukwekkend waren de foto's van kinderen met in een vitrine een stukje speelgoed, een broodtrommeltje of schooltas en daarbij het verhaal over de pijn die ze hadden gehad als gevolg van de verbrandingen waar ze uiteindelijk aan zijn overleden. Hier werden we wel even stil van. Wat vreselijk moet dat hier geweest zijn. Zelfs kilometers verderop werden mensen getroffen. Maar ook de overlevenden en de soldaten die hulp kwamen verlenen kregen verschrikkelijke stralingsverschijnselen en velen van hen kregen kanker.
Langs allemaal gezellige winkeltjes en eetkraampjes liepen we naar de achter de torii gelegen Itsukushima-shrine. Onderweg daarnaartoe zagen we ook hier weer volop hertjes. Hier worden ze niet gevoerd, maar ze zijn wel brutaal genoeg om aan iedere tas te snuffelen. We liepen eerst richting de torii nu het nog eb was.
Daarna kochten we kaartjes om in de shrine te mogen. Ook deze was weer erg mooi. Met overal rode pilaren, lampions en lantaarns. Vanaf deze plek hadden we ook goed zicht op de Goju-no-to pagode van vijf verdiepingen. Intussen begon het vloed te worden en liepen we weer naar de torii. We konden nu foto's maken met de weerspiegeling van de torii in het water. Wat een magische plek.
Daarna was het tijd om op de boot terug te stappen. Ook op weg naar de boot kwamen we weer vele hertjes tegen. We zagen de torri nu weer in een heel ander licht. Helaas konden we niet zo lang blijven om de zonsondergang te zien. We namen de trein terug naar het station van Hiroshima. Daar hadden we niet genoeg tijd meer om uitgebreid te eten. Nu is dat hier op de stations geen probleem. Iedereen kocht wat lekkers en wat te drinken en dat aten we op het perron en in de trein terug naar Osaka op. Wat een indrukwekkende en mooie dag hebben we weer gehad.
Onder de indruk liepen we nog een stukje door het vredespark. Daarna gingen we lunchen en namen we de tram naar de haven. Met de veerboot staken we over naar eiland Miyajima. Dit eiland staat vooral bekend om de mooie rode torii gate die met vloed in het water staat en waar je bij eb naar toe kunt lopen. We zagen hem vanaf de boot al liggen.
Via een monument met een eeuwige vlam liepen we richting het museum. De vlam houdt pas op met branden als de laatste atoomwapens vernietigd zijn. In het museum zelf is op een klok precies te zien hoe lang geleden de aanval met de atoombom is geweest. Daaronder de tijd van de laatste atoomproef. Deze moet helaas nog steeds opnieuw verzet worden.
