Double click Indonesië 20132011
17 juli 2013
Vandaag een reisverslag van een ontzettend lange reisdag. Om 7.30 uur werden we keurig opgehaad door een busje met maar weinig beenruimte, maar we pasten er in. Zo ook onze bagage. Toen we dan ook te horen kregen dat we nog zes mensen op gingen halen begonnen we te lachen en dachten dat ze een grapje maakten. Helaas was dat niet zo. We reden een uur naar een kampong buiten Yogya om deze mensen op te halen. Daar was het eerst nog een hele tijd puzzelen met de bagage van 11 mensen en toen gingen we opgevouwen in het busje met 12 man op weg. Het eerste stuk ook nog met de organisator er bij. Volgens het schema dat we hadden gekregen zouden we 17.00 uur aankomen in Probolinggo. Dat liep helaas anders.
In Java loopt één weg van West naar Oost en vandaag hadden, denken we, alle Javanen besloten die dan ook maar te gaan gebruiken. Onze chauffeur leek wel een kamikazepiloot en haalde links en rechts in of er nu plaats was of niet. Zo waren we regelmatig aan het spookrijden en ging het telkens maar net weer goed. Onderweg hadden we wel weer genoeg te zien. Heel veel stadjes en dorpen met mooie natuur en rijstvelden tussendoor. Vrachtwagens zo volgeladen dat ze bij ons meteen van de weg zouden zijn gehaald. Scooters die worden gebruikt om zo veel mogelijk mensen of spullen te vervoeren. Hele banken gaan achterop. En dan kan je net zo goed tijdens het scooterrijden je baby de borst geven terwijl je links en rechts inhaalt.
Tussendoor maakten we een plasstop. Een gat in de grond en doorspoelen doe je met een kannetje water. Om een uur of twee stopten we voor de lunch in een soort Indonesische vreetschuur, maar de mie, nasi en saté waren goed te eten. Daarna weer verder met deze eindeloos lijkende reis. In plaats van om 17.00 uur kwamen we dan ook pas om 20.00 uur aan in Probolinggo. Hier moesten we bij een kantoortje overstappen op een ander busje, omdat de gewone toeristenbusjes het Nationaal Park niet in mogen. We werden met 11 man en chauffeur in een nog kleiner busje gepropt, zonder airco om in het donker langs steile bergweggetjes naar Cemoro te rijden, waar we eindelijk om 22.00 uur aankwamen na 14,5 uur onderweg te zijn geweest. Wij kregen het Cemoro Indah complex aangewezen. een soort Indonesisch motel met een piepkleine primitieve kamer, maar gelukkig wel schoon. We konden nog wat eten bestellen, maar daar hadden we allemaal geen puf meer in. We aten wat liga's en gingen meteen slapen met de wekker op 3.30 uur. Laat het morgen a.u.b. de moeite van de reis waard zijn.
In Java loopt één weg van West naar Oost en vandaag hadden, denken we, alle Javanen besloten die dan ook maar te gaan gebruiken. Onze chauffeur leek wel een kamikazepiloot en haalde links en rechts in of er nu plaats was of niet. Zo waren we regelmatig aan het spookrijden en ging het telkens maar net weer goed. Onderweg hadden we wel weer genoeg te zien. Heel veel stadjes en dorpen met mooie natuur en rijstvelden tussendoor. Vrachtwagens zo volgeladen dat ze bij ons meteen van de weg zouden zijn gehaald. Scooters die worden gebruikt om zo veel mogelijk mensen of spullen te vervoeren. Hele banken gaan achterop. En dan kan je net zo goed tijdens het scooterrijden je baby de borst geven terwijl je links en rechts inhaalt.
Tussendoor maakten we een plasstop. Een gat in de grond en doorspoelen doe je met een kannetje water. Om een uur of twee stopten we voor de lunch in een soort Indonesische vreetschuur, maar de mie, nasi en saté waren goed te eten. Daarna weer verder met deze eindeloos lijkende reis. In plaats van om 17.00 uur kwamen we dan ook pas om 20.00 uur aan in Probolinggo. Hier moesten we bij een kantoortje overstappen op een ander busje, omdat de gewone toeristenbusjes het Nationaal Park niet in mogen. We werden met 11 man en chauffeur in een nog kleiner busje gepropt, zonder airco om in het donker langs steile bergweggetjes naar Cemoro te rijden, waar we eindelijk om 22.00 uur aankwamen na 14,5 uur onderweg te zijn geweest. Wij kregen het Cemoro Indah complex aangewezen. een soort Indonesisch motel met een piepkleine primitieve kamer, maar gelukkig wel schoon. We konden nog wat eten bestellen, maar daar hadden we allemaal geen puf meer in. We aten wat liga's en gingen meteen slapen met de wekker op 3.30 uur. Laat het morgen a.u.b. de moeite van de reis waard zijn.
