Double click Indonesië 20132011
18 juli 2013
Om iets over 3.30 uur werd er op onze deur geklopt, maar goed ook, we hadden gewoon door de wekker heen geslapen. We wisten dat het hierboven koud zou zijn, maar met een lange broek, shirt en vest ging het prima. Buiten stonden ze wanten en sjaals te verkopen, maar wij zeiden dat we in Holland wel wat gewend zijn. Er stonden mooie jeeps voor het hotel, maar wij werden meegenomen een stukje verderop naar een hele oude jeep waar eigenlijk maar vijf passagiers in konden, maar je raad het al. Er zaten al twee mensen in. De deuren gingen maar net dicht en zo gingen we over een vreselijke hobbelweg richting uitkijkpunt van de Bromo.
Onder aan het pad werden we afgezet en de rest moesten we omhoog lopen. Het was stijl, vol losse keien en stikkedonker. Met de batterijapp van de mobiel zagen we gelukkig nog iets en dat was maar goed ook. Het laatste stuk ging namelijk met een trap waarvan soms gewoon sstukken ontbraken en dat langs een afgrond. Het was een vreselijk zware klim omhoog in de ijle koude lucht, vooral voor de mensen met astma onder ons. Wat waren we blij dat we er waren. Eerst even op adem gekomen op de bankjes en toen een goed punt gezocht om te kijken. Anouk en Annemieke op een muurtje en de rest is bovenop het dak van het uitzichtspunt geklommen. Dat doen ze wel vaker, want zelfs hier stond een bankje.
Al snel zagen we in het Oosten de zon opkomen boven de bergen. Een ontzettend mooi gezicht. Aan de andere kant werd de Bromo, samen met twee andere vulkanen al zichtbaar. We hebben veel foto's gemaakt en toen de zon helemaal op was liepen we terug naar beneden. Daar was nog een uitzichtspunt en we zagen nu de zon helemaal op de vulkanen. Wat een mooie kleuren. Na nog een paar foto's verder naar beneden. Dit ging een stuk gemakkelijker.
Onder aan het pad werden we afgezet en de rest moesten we omhoog lopen. Het was stijl, vol losse keien en stikkedonker. Met de batterijapp van de mobiel zagen we gelukkig nog iets en dat was maar goed ook. Het laatste stuk ging namelijk met een trap waarvan soms gewoon sstukken ontbraken en dat langs een afgrond. Het was een vreselijk zware klim omhoog in de ijle koude lucht, vooral voor de mensen met astma onder ons. Wat waren we blij dat we er waren. Eerst even op adem gekomen op de bankjes en toen een goed punt gezocht om te kijken. Anouk en Annemieke op een muurtje en de rest is bovenop het dak van het uitzichtspunt geklommen. Dat doen ze wel vaker, want zelfs hier stond een bankje.
Al snel zagen we in het Oosten de zon opkomen boven de bergen. Een ontzettend mooi gezicht. Aan de andere kant werd de Bromo, samen met twee andere vulkanen al zichtbaar. We hebben veel foto's gemaakt en toen de zon helemaal op was liepen we terug naar beneden. Daar was nog een uitzichtspunt en we zagen nu de zon helemaal op de vulkanen. Wat een mooie kleuren. Na nog een paar foto's verder naar beneden. Dit ging een stuk gemakkelijker.
Naar beneden lopen ging weer gemakkelijk en al snel zaten we weer in de Jeep terug naar het hotel voor ons ontbijt. Om 9.30 uur werden we weer in het piepkleine busje gepropt. Vooral Erik en Joris zaten helemaal opgevouwen. We hoorden dat we in dit busje verder zouden gaan naar de Ijen Krater. Geen doen dus en dan om 4.00 uur weer op staan voor een nog zwaardere tocht. We besloten dit niet te doen, het in immers vakantie. In Probolinggo regelden we dat we met een touringcar met backpackers mee konden naar Ketapang voor de oversteek naar Bali. Terwijl we stonden te wachten werd Joris weer aangesproken door de kinderen daar die hem ontzettend lang vinden en ze wilden een high five van hem. Ook de bus werd helemaal volgepropt. Eén backpacker moest zelfs achterin op een krukje en de helft van de bagage in het gangpad. En als je denkt dat het niet voller kan stappen er onderweg nog eens 20 Javanen in die in het gangpad gaan zitten. Onderweg nog een lunchstop en om 17.15 kwamen we eindelijk aan in de haven. vanavond ons morgen op met een busje om naar Lovina te gaan.
We konden gelukkig meteen op de ferry en hierop zagen we mooi de zon ondergaan boven aan de ene kant Java en de andere kant Bali. De bus zette ons in de havenplaats Gilimanduk af bij een hotelletje. We mochten de kamer bekijken, maar deze was ontzettend smerig. Gelukkig waren de kinderen al aan het prateen met een chauffeur die ons achterop een pick up naar een beter hotelletje bracht. We hebben nu wel zo'n beetje alle voertuigen gehad deze reis. Het valt ons trouwens wel meteen op hoe vriendelijk alle mensen hier zijn. We hebben nog lekkere, maar wel heel pittige mie en rijst met groenten gegeten en toen ons bedje weer in na een lange dag. Als het goed is haalt de chauffeur van vanavond ons morgen op met een busje om naar Lovina te gaan.
Daar met de Jeep naar de bromo zelf. We stopten op een enorme vulkanische zandvlakte. Die moesten we oversteken en dan via een steil zandpad omhoog naar een trap voor het laatste stuk. Wij besloten het eerste stuk maar per paard te doen. Maar goed ook, want de trap alleen al was weer een fllinke inspanning. Wat kun je je verkijken op die ijle lucht. Eenmaal boven konden we in de ernorme krater kijken waar rook uitkwam en je ook gele dampen tussendoor zag.
