Bij het inchecken lukte het niet meer om twee plaatsen naast elkaar te krijgen. Best wel balen, want de eerste vlucht duurt bijna elf uur. We reden al om acht uur aan in Eindhoven, want we hadden gehoord dat het druk zou zijn op de weg. Dat was maar goed ook. We kwamen twee files tegen, maar waren toch ruim op tijd in Dusseldorf. De auto was al snel geparkeerd en met de monorail waren we zo in de terminal. Daar stonden we als eersten aan de incheckbalie, maar helaas konden ze hier niets voor ons doen. Het vliegtuig zat helemaal vol. Wel gaven ze onze namen door voor aan de gate en daar kregen we gelukkig te horen dat we toch naast elkaar kwamen te zitten. Bij de nooduitgang nog wel. Heerlijk veel beenruimte dus.
Dou Vietnam 2017
20,21 juli 2017
We kregen op tijd iets te eten en te drinken en met een filmpje, wat lezen en wat slapen kwamen we de bijna elf uur wel door. In Hong Kong moesten we eerst opnieuw door de douane en de handbagage laten checken. Daarna begon het wachten bij de gate. We hadden zo'n drie kwartier vertraging al weten we nog steeds niet waarom.
Weer twee uur later landden we eindelijk in Ho Chi Minh City. Daar begon het lange wachten op ons visum. Een uurtje later konden we met een prachtige sticker in ons paspoort door de douane. De taxi hadden we van te voren al geregeld. Wel zo fijn na zo'n lange reis. Zo kwamen we om 13.00 uur aan in het Sunrise Central Hotel (8.00 uur 's morgens onze tijd). We kregen een nette kamer. Klein maar fijn zullen we maar zeggen. Maar de kamer is schoon en we hebben alles wat we nodig hebben.
En nog belangrijker. We zitten centraal in het oude district. Vlug de korte broeken aan dus en op pad. Eerst naar de Ben Thanh Market. Een grote overdekte markt met etenswaren, bloemen, kleding en alles wat je maar kunt bedenken. Hier halen de Vietnamezen zelf hun spullen en natuurlijk proberen ze ook wat te slijten aan de toeristen.
Daarna liepen we naar het War Remnants Museum. Hiervoor moesten we een paar keer oversteken in de verkeerschaos van Ho Chi Minh. Overal door elkaar heen auto's en wel duizenden scootertjes. Aan verkeerslichten en zebrapaden doen ze hier niet. Je moet gewoon langzaam lopend oversteken en alleen uitkijken voor de auto's. De scooters rijden dan gewoon om je heen. De eerste keer best eng, maar het werkt gewoon. We hadden het dan ook al snel door.
Toen we weer buiten kwamen zagen we dat we net een bui gemist hadden. Helaas koelde het hier niet echt van af. Het bleef 30 graden met een gevoelstemperatuur van 40. We waren in de buurt van het Herenigingspaleis, dus dat bezochten we ook maar meteen. Dit is de plek waar de vrede tussen Noord- en Zuid Vietnam getekend werd. Voor alweer de gingantische entree van €1,80 mochten we naar binnen om de verschillende kamers van het gebouw te bekijken. Dat hadden we al snel gezien. In de mooie tuin was een leuk terras waar we, zittend bij de ventilator, ons eerste Vietnamese biertje dronken en wat smaakte dat lekker met die warmte.
We liepen terug naar het hotel en boekten bij een tourbureautje een excursie voor morgen naar de Cu Chi tunnels die in de Vietnamoorlog gebruikt zijn. Nu even uitpuffen op de kamer en dan straks lekker Vietnamees eten en misschien nog even naar de Night Market hierachter. Dan zijn we intussen meer dan 40 uur op. Wat zullen we slapen vanacht.
Bij het museum betaalden we wel €1,80 aan entree. Buiten stonden een flink aantal Amerikaanse helicopters, vliegtuigen en tanks uit de Vietnam oorlog. Binnen vooral foto's. Heel erg confronterend. Vooral als je ziet wat de napalm gedaan heeft. Er worden nu nog steeds nakomelingen misvormd of met flinke tumoren geboren. Echt een oorlog die alleen maar verliezers heeft gekend. Toch wilden we dit graag zien. Dit is toch ook een belangrijk stuk van Vietnam. De gruwelijke foto's van binnen zullen we iedereen besparen.
