Double click Indonesië 20132011
23 juli 2013
Vanochtend liepen Erik, Anne-Marie en Annemieke om 5.30 uur alweer richting de haven. Daar stond onze schipper alweer op ons te wachten met de "Ferrari". We gingen meteen de zee op en wat een mooi gezicht nu met volle maan. Toen we al een stuk de zee op waren kwam onze schipper er tot zijn schrik achter dat hij zijn scooter niet op slot had gezet, dus snel het hele stuk weer terug. Daarna kon onze tocht dan toch echt beginnen. We zagen tegelijkertijd aan de ene kant de volle maan ondergaan en aan de andere kant de zon opkomen. Een prachtig gezicht, we zitten hier dan ook vlak bij de evenaar.
Er waren veel minder bootjes dan afgelopen zondag. Bovendien verdeelden ze zich ook nog in drie groepen. Het duurde even voordat we de eerste dolfijn zagen, maar daarna zagen we er heel veel. Sommige sprongen heel hoog uit het water, wat een mooi gezicht.
De terugtocht duurde nu wel lang, maar het was zeker de moeite waard geweest. Intussen waren Joris en Anouk ook wakker, dus toen we terug kwamen bij het hotel hebben we de laatste spulletjes in de koffers gemikt en nog een keer ontbeten. Om 11.00 uur stonden zoals afgesproken de taxi's klaar. Eén voor ons en één voor de koffers. Wel zo relaxed met een tocht door de bergen voor de boeg. We reden weer een stuk dezelfde weg als eergisteren en zagen nu ook weer de apen aan de kant van de weg. De tocht door de groene bergen en rijstvelden was weer erg mooi.
We gingen veel verder dan de vorige keer en sommige bootjes gingen dan ook al terug. Wij kregen midden op zee eerst weer een ontbijtje van gebakken banaan en thee en daarna gingen we weer verder. Nu waren er nog maar zo'n tien bootjes over. Al snel zagen we hele groepen dolfijnen en een paar keer zwom zo'n groep een hele tijd naast onze boot mee en ook zwommen er een keer een paar voor ons uit. Onbeschrijfelijk mooi. Op een gegeven moment zagen we zelfs drie groepen tegelijk. Wat waren we blij dat we deze tocht nog een keer over hebben gedaan en nu langer. Wat hebben we genoten.
Onderweg stopten we nog bij een koffie- en theeplantage. Hier konden we onder andere zien hoe cacao en vanille groeit en hoe koffiebonen gebrand worden. Ook konden we verschillende koffie- en theesoorten proeven. Erg leuk, maar de meeste wel heel erg zoet. Ook probeerden we de wereldberoemde Luwak koffie. Dit is de duurste koffie ter wereld. De koffiebonen worden gegeten door de Civet kat. De bonen zelf verteren niet, maar krijgen zo wel hun beroemde smaak. Ze worden uit de uitwerpselen gehaald, gewassen en gebrand. Dit hele proces maakt het zo duur. De koffie smaakte lekker, maar niet echt bijzonder. We vonden de vanille koffie het lekkerst, maar ook deze was hier belachelijk duur.
Daarna snel verder naar Sanur. Hier ging Erik eerst geld halen bij de bank, want we kunnen niet meer pinnen. Vanuit Nederland hebben alle banken hier de pasjes voor geldautomaten geblokkeerd vanwege fraude. Gelukkig lukte het zo wel. Snel door naar het Sanur Beach Hotel. Inchecken ging snel en ook hier kregen we weer een welkomstdrankje. De kamer van de kinderen heeft hier zelfs drie losse bedden, dus dat is ook prima. De kamers zelf zijn groot en mooi en we kijken over de tuin heen naar de zee. Het hotel heeft twee zwembaden, verschillende restaurantjes en ligt mooi aan zee. Het ziet er leuk uit, maar is op het eerste gezicht wel een beetje verouderd allemaal. Nu zijn we natuurlijk ook behoorlijk verwend met ons paradijsje in Lovina.
Snel door naar het restaurant hier voor een late lunch, want we hadden honger gekregen. Daarna nog een stuk langs het strand gelopen met zijn vele mooie gekleurde bootjes. De strandtentjes zelf zagen er niet zo aantrekkelijk uit. We gaan dan vanavond ook maar eten in de hoofdstraat, want die zag er wel gezellig uit.
