Gelukkig was het vanochtend eindelijk droog in Nikko. Het zonnetje begon zelfs een beetje door te breken en het was ook weer lekker warm. We kochten bij de supermarkt allemaal een ontbijtje. Deze supermarkt had ook tafeltjes en stoelen, dus aten we het daar meteen op. Anne en Anouk konden het niet laten om na hun gezonde yoghurtje een stuk slagroomtaart naar binnen te werken. Thuis gaan we wel weer gezond eten :)
Na het ontbijt namen we bij het busstation voor ons hotel de bus naar het NIkko National Park. Hier liggen ontzettend mooie tempels midden in een bos. Als eerste kwamen we bij de Shinkyo brug. Een mooie rode houten Japanse brug waarvan het verhaal gaat dat de goden twee slangen veranderd hebben in deze brug.
Net voorbij de brug kwamen we bij de ingang van het park en moesten we via stenen trappen door het bos omhoog. We lopen hier heel wat trappen in Japan. Als eerste kwamen we bij de Ryoan-ji tempel. Deze heeft zo'n tien jaar in de steigers gestaan en was al die tijd afgedekt met grote doeken, maar die waren nu bijna helemaal weggehaald. Van buiten niet heel indrukwekkend, maar binnen in de tempel zagen we drie enorme, bijna vier meter hoge gouden boeddha's. Erg mooi.
Aan de achterkant liepen we de tempel weer uit en een stuk verderop liepen we door een enorme houten torri, de Futarasan Jinja. Daarachter zagen we de poort van de Toshogu Shrine al liggen. Deze shrine ligt in een enorm complex van prachtig versierde gebouwtjes, poorten met aan weerszijden tempelwachters en een pagode. Overal zie je het mooiste houtsnijwerk, waarvan één van de bekendste het houtsnijwerk is van de drie wijze apen horen, zien en zwijgen. Verder enorm veel uitgesneden gekleurde vogels, apen, draken, mensfiguren en nog veel meer. De gebouwen zelf zijn van hout, bedekt met bladgoud. We kwamen gewoon ogen tekort. Wat ontzettend mooi allemaal.
Het was er alleen wel heel erg druk met schoolklassen. Allemaal met gele, rode of witte petjes op. Gelukkig was het complex groot genoeg voor iedereen. Door weer een mooie poort liepen we naar de tempel. Daar moesten we onze schoenen uitdoen, voordat we binnen mochten kijken. Nadat we onze schoenen weer aan hadden gedaan liepen we een trap op om de tempel heen en aan de achterkant stond het mausoleum van één van de grootste shoguns van Japan, Tokugawa Ieyasu. De tempel werd begin 17e eeuw gebouwd door zijn kleinzoon Iemitsu, als eerbetoon. We hebben intussen al heel wat tempels gezien in Japan, maar dit was toch wel de allermooiste.
Via een pad door het bos liepen we naar de Taiyuin shrine. Deze lag het meest achteraan en hier zagen we ook geen schoolklassen meer. We liepen eerst weer door een mooie poort met aan weerszijden tempelwachters naar de erachter gelegen shrine. Niet zo overdadig versierd, maar wel ontzettend mooi gelegen in het bos. Bij de shrine moesten we onze schoenen weer uitdoen om in de gebedsruimte te mogen kijken. Achter deze tempel lag het mausoleum van de kleinzoon Iemitsu zelf. Op het complex stonden ook een groot aantal stenen lantaarns begroeid met mos. Deze tempel was gewoon ontzettend mooi door zijn ligging midden in de natuur.
We namen de bus weer terug naar het station van Nikko. Eigenlijk hadden we vandaag nog een natuurgebied bij Nikko willen bezoeken met een mooi meer en een waterval, maar het was weer ontzettend bewolkt. Op de webcam van dat gebied zagen we dat alles verborgen lag in een dik wolkendek. Daarom besloten we om te gaan lunchen en daarna gewoon alvast naar Tokyo te vertrekken. Joris, Anouk en Anne aten een heerlijke crepe bij een stalletje in het dorp. Erik bestelde een hamburger bij het restaurant van ons hotel waar we onze koffers zolang in bewaring hadden gegeven. De andere drie bestelden daar shaved ice. Nog zo'n lekkernij die in Japan heel populair is. En het was inderdaad erg lekker.
Na de lunch gingen we naar het station. We reisden in twee uur terug naar Tokyo met twee overstappen van zeven minuten. Dat durfden we na al die treinreizen wel aan. We weten inmiddels hoe het hier op de stations allemaal werkt. Het grappige aan die stations is dat er steeds melige melodietjes klinken. Als de trein aankomt, als de trein vertrekt, in de trein als er iets aangekondigd wordt. Dit gebeurd trouwens overal. Ook als je bijvoorbeeld een winkel binnenkomt. Het lijkt hier wel alsof je voortdurend in een computerspel zit. Wat nog meer opvalt is dat de conducteurs steeds door de trein heenlopen en als ze dan aan het einde van een coupé aankomen draaien ze zich om en buigen ze een keer naar de passagiers. Er wordt hier sowieso voortdurend gebogen. Door de kassajuffrouw, door de receptionist van een hotel, maar ook gewoon door mensen op straat naar elkaar. En iedereen zegt de hele dag Arigato (dank je wel) tegen je. Het lijkt meer op een soort groet dan op een dank je wel. Intussen zijn we er aan gewend en buigen en groeten we gewoon terug.
Tegen vijf uur kwamen we aan in de wijk Shinjuku waar we onze reis ook begonnen zijn. We voelden meteen dat het hier een stuk warmer was dan in Nikko. We checkten in bij het Citadines Hotel Shinjuku vlakbij het metrostation en we kregen mooie ruime kamers. Anne en Erik met een tweepersoonsbed en Joris en Anouk met ieder een eenpersoonsbed. Elke kamer had ook een zitje, een keukentje en een badkamer. Lekker ruim voor Japanse begrippen. Rond een uur of zeven gingen we Japanse curry eten bij Coco. Het was ook deze keer weer erg lekker. Daarna liepen we nog een stukje door Shinjuku met zijn enorme lichtreclames, robotcafés, arcades en rosse buurt. In de buurt van het station keken we wat rond in een enorm warenhuis. Toen we weer verder wilden gaan zagen we dat het intussen flink aan het regenen was. Geen probleem. Vanuit het warenhuis konden we het metrostation in en zo liepen we het hele stuk ondergronds terug naar het hotel. Morgen zien we wel wat we hier nog gaan doen. Nog maar een paar dagen. Wat zijn de dagen hier snel voorbij gegaan.
