Net voor de wake up call werden we wakker en dat om 5.30 uur al. Iedereen aan boord had een tijd en locatie te horen gekregen om te ontschepen en die van ons was al om 6.40 uur. Na een snelle douche gingen we voor de laatste keer ontbijten. We zagen de terminal van de cruiseschepen al liggen met op de achtergrond een soort flatgebouw waar alle mensen wonen die in Whittier werken. Dit is dan ook meteen het hele plaatsje Whittier.
We haalden onze bagage op de kamer en bedankten onze steward Dennis voor zijn goede zorgen. Je betaald op zo'n cruise iedere dag een vast bedrag aan fooi dat over de hele bemanning wordt verdeeld. Op de laatste dag kun je dan nog iets aan iemand geven die iets extra's voor je heeft gedaan. Bij ons was dat natuurlijk Dennis. Wij moesten verzamelen in de Explorers Lounge en precies op de aangegeven tijd gingen we van boord. Via de loopbrug liepen we naar de terminal. Het regende intussen flink, dus waren we blij dat we onze regenjassen bij de handbagage hadden zitten. We keken nog een keer goed om naar de Island Princess waar we het de afgelopen week heel fijn hebben gehad. In de terminal begon het lange wachten. Alles was deze cruise zo efficient gegaan, maar vandaag ging het een beetje mis. De andere passagiers van onze shuttle naar Anchorage kwamen pas anderhalf uur later van boord.
We haalden onze bagage op de kamer en bedankten onze steward Dennis voor zijn goede zorgen. Je betaald op zo'n cruise iedere dag een vast bedrag aan fooi dat over de hele bemanning wordt verdeeld. Op de laatste dag kun je dan nog iets aan iemand geven die iets extra's voor je heeft gedaan. Bij ons was dat natuurlijk Dennis. Wij moesten verzamelen in de Explorers Lounge en precies op de aangegeven tijd gingen we van boord. Via de loopbrug liepen we naar de terminal. Het regende intussen flink, dus waren we blij dat we onze regenjassen bij de handbagage hadden zitten. We keken nog een keer goed om naar de Island Princess waar we het de afgelopen week heel fijn hebben gehad. In de terminal begon het lange wachten. Alles was deze cruise zo efficient gegaan, maar vandaag ging het een beetje mis. De andere passagiers van onze shuttle naar Anchorage kwamen pas anderhalf uur later van boord.
Dou Canada & Amerika 2016
24 augustus 2016
'
Onze bagage ging in een aanhanger achter een busje en toen iedereen er eindelijk was gingen we naar de tunnel van Whittier. Dit is een van de weinige tunnels ter wereld die gedeeld wordt door auto- en treinverkeer. Je mag dan ook alleen met de auto op het hele uur door de tunnel, alles precies op elkaar afgestemd. Om de kwart mijl is er een safehouse voor als er iets gebeurd. We reden hier dan ook echt over het spoor door de wel hele smalle tunnel om er zeven minuten later weer uit te komen. We reden door een prachtig landschap van aan de ene kant het zoute water van een besneeuwd fjord en aan de andere kant een rivier. Overal zag je watervallen naar beneden stromen. Helaas regende het nog steeds en was het zicht vanuit het busje niet best.
Een uurtje later stopten we bij een Wildlife Conservation Center. Hier worden dieren die iets mankeren tijdelijk opgevangen of zelfs helemaal als ze niet meer terug de natuur in kunnen. Wij gingen eerst kijjken bij de bruine beren. Je kon er via een loopbrug echt vlakbij komen. Wat een enorme beesten. Veel groter dan de beren die we tot nu toe hebben gezien. Dat komt omdat de beren in Alaska vooral van vette zalm leven en niet zoals bijvoorbeeld in Banff van bessen en planten.
Een uurtje later stopten we bij een Wildlife Conservation Center. Hier worden dieren die iets mankeren tijdelijk opgevangen of zelfs helemaal als ze niet meer terug de natuur in kunnen. Wij gingen eerst kijjken bij de bruine beren. Je kon er via een loopbrug echt vlakbij komen. Wat een enorme beesten. Veel groter dan de beren die we tot nu toe hebben gezien. Dat komt omdat de beren in Alaska vooral van vette zalm leven en niet zoals bijvoorbeeld in Banff van bessen en planten.
We liepen verder in de regen door het behoorlijk modderige park en we zagen nog een flinke groep elks, bizons, muskusossen, een wolf en twee elanden die hier Moose genoemd worden. De grootste bleef lekker droog in zijn hok liggen. Gelijk had hij. Wat een enorm gewei had dit beest.
Na een uur reden we weer verder. We stopten nog even bij een uitkijkpunt van het fjord, de Turnagain Arm. Daarna waren we al snel in Anchorage en bij het hotel. We waren gast van de dag, omdat we aan hadden gegeven 25 jaar getrouwd te zijn en er lag een bon voor een dessert voor vanavond voor ons klaar. We kregen weer een mooie grote kamer met gedeeltelijk uitzicht op het meer.
Nadat we de bagage op de kamer hadden gedropt namen we de hotelshuttle naar downtown Anchorage. Dit stelde niet zo veel voor, maar dat wisten we van te voren al. We keken even bij het kleine visitor center en zagen even verderop een Hardrock Cafe. We hadden al vroeg gegeten en het was intussen al twee uur geweest, dus dat werd onze lunchplek. Na een lekkere hamburger gingen we nog even shoppen in de kleine mall of 5th Street en daarna namen we de shuttle weer terug naar het hotel.
Intussen was de zon eindelijk gaan schijnen. We gingen dan ook even kijken bij de vele watervliegtuigjes op het meer. Dit is dan ook het grootste watervliegtuigairport van Alaska. Op het terras van het hotel dronken we nog wat en daarna gingen we op de kamer nog even skypen en appen met Joris en Anouk. Voor het avondeten gingen we naar de bar van het hotel. Hier speelde een goede gitarist. We aten een klein hapje, want veel honger hadden we niet meer. Het dessert deelden we en daarna stortten we op de kamer weer in slaap. Het was een lange laatste dag geweest in Alaska. Morgen vliegen we weer naar huis toe.