Na toch wel prima te hebben geslapen en een wat lauwe douche gingen we om half zeven ontbijten. We konden noedelsoep krijgen en Erik nam die ook.Voor Anne was er gelukkig lekker stokbrood en goede koffie. Om zeven uur kwam de gids van vandaag aangereden op zijn scootertje en liepen we met een groep van 12 mensen richting het water. Het had vanacht ontzettend hard geregend en nu regende het nog een beetje, maar gelukkg stapten we weer op een overdekt bootje. We vaarden over de Mekong van Can Tho naar Cai Rang. Overal aan de kant zagen we weer huisjes. Ze zien er wat armoedig uit, maar de mensen hebben alles wat ze nodig hebben. Intussen hield het gelukkig op met regenen.
Dou Vietnam 2017
25 juli 2017
Na zo'n 45 minuten varen kwamen we aan bij de floating market van Cai Rang. Dit is de grootste van Vietnam. Hier beginnen ze iedere morgen om zes uur met het verkopen van groente en fruit vanuit grotere boten (zeg maar de groothandel) aan de handelaren in kleine bootjes. Het was één wirwar van boten en bootjes. Onze fotocamera's draaiden overuren. En met onze boot vaarden we er rustig tussendoor. Ook bij onze boot probeerden wat kleinere bootjes fruit, koffie en frisdrank te slijten. Op iedere grotere boot hangt aan een stok een stuk van de groente of het fruit dat er verkocht wordt. En dan kan het onderhandelen beginnen. Ze verkopen hier dan ook alleen per tien kilo. Dit was echt genieten, we keken onze ogen uit.
Na een tijjdje gingen we weer verder. Een stukje verderop legde de boot aan om te gaan kijken bij een noedelfabriekje. Eerst worden hier op grote ijzeren platen op een houtvuur noedelvellen gemaakt. Dit doen ze met de hele familie tegelijk. Ontzettend zwaar in de hitte van het vuur. Dan worden de noedelvellen gedroogd tussen bamboe matten en ten slotte worden de vellen in een machine tot noedels gesneden en in zakken gedaan. In de fabriek zelf is ook de keuken en een woonkamer waar de familie slaapt. Per dag wordt hier 700 kg aan rijstnoedels gemaakt.
Met de boot gingen we weer een stukje verder. We gingen naar een restaurantje waar we fris en sterke Vietnamese koffie dronken. Dit restaurantje was ook weer gewoon onderdeel van het huis. We zaten eigenlijk gewoon in het verlengde van de woonkamer van deze mensen. Zo verdienen er een heleboel mensen een centje bij met al die tours van de toeristen.
We fietsten weer verder. Iedereen die we onderweg tegenkwamen zwaaide en zei vriendelijk gedag. Vooral alle kinderen die allemaal lekker aan, en in het water aan het spelen waren. Na een uurtje leverden we de fietsen weer in. Hier was ook een restaurantje dat o.a. gegrilde rat en slang verkocht. Anne mocht ook nog even een levende slang vasthouden. We mochten ook proeven, maar dat sloegen we maar over. We aten wel wat van het lekkere fruit dat er weer klaar stond: guave, rambutan, papaya, watermeloen en jackfruit. Met een lekker kopje thee erbij en als toegift een glaasje rijstbrandewijn.
De volgende stop was bij een vissersdorpje. We konden voor weinig een fiets huren en reden een uurtje rond. We fietsten tussen het groen, langs allemaal kleine huisjes. Na een tijdje kwamen we bij een tempeltje. Hier is tijdens de oorlog in Vietnam een bom gevallen op een boom van 160 jaar oud. De boom was compleet vernietigd, maar de wortels groeiden gewoon door tot een enorm wortelstelsel. Te groot om op de foto te krijgen en het groeit nog steeds door. Voor de mensen hier een erg belangrijke plek. We zagen ze dan ook bidden en wierookstokjes branden bij het tempeltje.
Hierna was het weer tijd om terug te varen naar Can Tho. Daar kregen we bij een restaurantje een Vietnamese lunch voordat we weer in een busje stapten dat ons 45 minuten later afzette bij Cai Be waar we overstapten in een andere bus. Weer tweeëneenhalf uur later waren we terug in Ho Chi Minh. Wat een ontzettend mooie tour was dit geweest.
