Double click Indonesië 20132011
27 juli 2013
We werden om 8.00 uur opgehaald met een busje. Hierin zat al een Australisch stel en later haalden we nog drie Nederlanders en twee Australische meisjes op. Allemaal gezellige mensen. Ook nu stopten we weer bij de rijstterrassen die we al gezien hadden. Zeker geen straf, want wat zijn ze mooi.
Na deze korte fotostop reden we verder naar Mount Batur. Hier kregen we een ontbijtbuffet in een restaurant met een overhangend dakterras met prachtig uitzicht op een actieve vulkaan en een heel mooi meer. In het begin was het nog bewolkt, maar al snel brak de zon door, zodat we alles steeds beter konden zien.
Na een tijdje van het uitzicht en het zonnetje te hebben genoten reden we verder naar een koffieplantage. Hier kregen we weer allerlei vruchten te zien en het koffiebrandproces en ook hier hadden ze de beroemde Luwak koffie. Alleen hadden ze hier meer civetkatten. Gelukkig in grotere kooien dan bij de vorige plantage. Jammer genoeg leven ze niet meer in het wild. We kregen weer allerlei soorten koffie en thee te proeven en daarna snel weer verder.
Een stuk verderop kregen we allemaal een mountainbike en een fles water. We zagen hier nog een enorme, maar wel erg mooie spin. We stapten op en achter onze gids aan reden we bergafwaarts. We reden door dorpjes en tussen mooie rijstvelden door. Trappen was niet nodig, alleen remmen. We stopten bij de compound van onze gids. Hier leven twee families op een nog heel traditionele manier. Er is natuurlijk weer een familietempeltje, een open gebouwtje voor ceremonies, een piepklein huisje voor de grootouders en nog een klein huisje voor de rest van de families. Gekookt wordt er op houtvuur in twee kleine donkere keukentjes, voor elke familie één. De families werken de hele dag in de rijstvelden en de vrouwen vlechten tussendoor bamboemanden. De kinderen gaan naar school en 's avonds kijkt de hele familie televisie. Er is een klein buitentoilet, maar eigenlijk gebruikt iedereen hiervoor de rivier. Wat een verschil van leven met dat van ons.
Hierna snel weer verder. Helaas hadden niet alle fietsen goede versnellingen en de Australiërs waren ook niet gewend om te fietsen. Bovendien reden we in een moordend tempo naar beneden. Al snel viel er dan ook een van de Australische meisjes behoorlijk hard op haar kin en moest ze door naar het ziekenhuis om te laten hechten. De rest van de groep rustte even uit bij een enorme Banyan boom, een heilige boom met lange luchtwortels die door de kinderen van het dorp werden gebruikt om aan te slingeren. Erik voetbalde nog even met één van de kinderen.
Na een banaantje en wat water gingen we verder. Annemieke kreeg nu een fiets met betere versnellingen en dat scheelde een stuk. We reden in een iets rustiger tempo. Hierdoor kregen we ook wat meer de kans om rond te kijken en te genieten. Overal zagen we traditoneel geklede mensen, de vrouwen vaak met zware manden op hun hoofd. De kinderen zwaaiden en riepen allemaal. We stopten bij een rijstveld en liepen er een stuk in. Hier kregen we uitleg over het planten en bewerken van de rijstvelden. Het laatste stuk ging nog even flink bergopwaarts over de keien en intussen werd het steeds bewolkter.
Net voordat de bui losbarstte waren we bij het eindpunt en werden we met het busje naar een restaurant gebracht tussen de rijstvelden. Hier kregen we een prima Indonesisch buffet en ook de koude Bintangs en andere drankjes gingen er goed in. We reden nog een klein stukje naar Ubud waar we wat mensen af moesten zetten en daarna snel weer terug naar Sanur.
