De wekker ging al om vijf uur vanochtend, want om zes uur moesten we de metro nemen naar Tokyo Station. Daar stapten we op de trein naar Narita Airport. Hier zagen we al meteen het bordje "We hope to see you again". Het was niet druk bij de bagageafgifte. Wat een verschil met Schiphol op de heenweg. Daar stond een rij van meer dan een uur met maar één baliemedewerkster. Hier was niets te doen en waren er vijf balies open. Ook bij de douane was het nog rustig. Alle tijd dus om nog even te ontbijten.
We vlogen ook op de terugweg weer met een Dreamliner, maar hier waren duidelijk extra rijen met stoelen geplaatst. Wat een slechte beenruimte, veel minder dan op de heenweg. Joris paste er gewoon niet tussen met zijn lange benen en moest ze in het gangpad leggen. Vervelend voor de stewardessen en ze hadden ook oprecht medelijden met hem. Na wat heen en weer gevraag bij andere passagiers lukte het om voor Joris een paar rijen achter ons twee stoelen te regelen, zodat hij wat meer ruimte had. Zo hadden ook Anne en Anouk ineens weer een rij van drie stoelen met zijn tweeën. Met zoveel ruimte lukte het dan ook om redelijk wat te slapen. We vertrokken iets na de geplande reistijd van 10.15 uur. Het eten was ook deze keer bij LOT weer niet te eten, maar gelukkig hadden we wat chips en koeken bij ons.
Netjes op tijd landden we in Warschau. Daar werden we met een bus naar de terminal gebracht en moesten we weer door de paspoort- en handbagage controle. Wat een onvriendelijke medewerkers hier. Je werd in het Pools toegesnauwd en niemand deed ook maar enige moeite om Engels te spreken. Bij de Mac Donalds aten en dronken we nog wat en keken we de kwalificatie van de Formule 1. Max start morgen op P2, mooi. Na twee uur wachten mochten we boarden. We werden als vee met veel te veel mensen in een bus gepropt die vervolgens allemaal tegelijk de vliegtuigtrap opstormden van een piepklein vliegtuig dat van binnen en van buiten aan elkaar hing met duct tape. Ook van binnen zag het vliegtuig er niet uit en hier was de beenruimte nog minder. Echt de eerste en laatste keer met LOT. Gelukkig kon Joris ook hier weer gaan verzitten, zodat we allemaal wat meer ruimte hadden en was het maar twee uurtjes vliegen. Om 18.25 uur landden we op Schiphol.
Al snel hadden we de bagage en namen we afscheid van Anouk die hier meteen de trein terug nam naar Amsterdam. Toch wel raar na drie weken iedere dag bij elkaar te zijn geweest. Buiten stond de bus naar P3 al te wachten en even later reden we terug naar Eindhoven. Het einde van weer een hele fijne vakantie.
We hebben de afgelopen drie weken heel wat kilometers afgelegd met de metro en de trein en ook heel wat kilometers gelopen. Tokyo was echt een geweldige stad om te bezoeken, Osaka een super plek om allerlei uitstapjes te maken. vooral Hiroshima maakte heel erg veel indruk op ons, Kyoto was vooral een hele gezellige stad, de natuur van Kamikochi was prachtig en de tempels in Nikko onvergetelijk. Wat hebben we ontzettend veel gezien. Maar goed dat we het reisverslag en de foto's hebben om alles nog eens te herbeleven. En wat fijn om met zijn vieren nog een keer zo'n grote reis te maken. We hebben genoten.
Al snel hadden we de bagage en namen we afscheid van Anouk die hier meteen de trein terug nam naar Amsterdam. Toch wel raar na drie weken iedere dag bij elkaar te zijn geweest. Buiten stond de bus naar P3 al te wachten en even later reden we terug naar Eindhoven. Het einde van weer een hele fijne vakantie.
We hebben de afgelopen drie weken heel wat kilometers afgelegd met de metro en de trein en ook heel wat kilometers gelopen. Tokyo was echt een geweldige stad om te bezoeken, Osaka een super plek om allerlei uitstapjes te maken. vooral Hiroshima maakte heel erg veel indruk op ons, Kyoto was vooral een hele gezellige stad, de natuur van Kamikochi was prachtig en de tempels in Nikko onvergetelijk. Wat hebben we ontzettend veel gezien. Maar goed dat we het reisverslag en de foto's hebben om alles nog eens te herbeleven. En wat fijn om met zijn vieren nog een keer zo'n grote reis te maken. We hebben genoten.
