Double click Indonesië 20132011
30 juli 2013
Wat een geweldige laatste dag vandaag. We begonnen na het ontbijt weer lekker relaxed aan het strand. Rond 12.00 uur wandelden we weer naar de Belgische strandtent van van de week voor de lunch. Daarna werden we weer door onze chauffeur opghehaald om naar Kuta te gaan. Deze chauffeur is echt ontzettend vriendelijk en wil van alles weten over Nederland. Hij vertelt ons ook veel over Bali en staat vaak versteld over wat iets in Nederland kost.
Op weg naar Kuta lieten we hem nog even stoppen bij een taxfree mall, maar de prijzen hier lagen een beetje te ver boven ons vakantiebudget. Daarom maar snel door naar Kuta. We lieten ons afzetten in de winkelstraat waar we even rondkeken. Best wel mooie en grappige winkeltjes, maar toch niets gekocht. Toen door naar het strand. Hier hadden we van de week al een schilpaddenopvang gezien en nu bleek dat je juist vandaag de babyschildpadjes mee vrij mocht laten in zee. Dat wilden wij natuurlijk wel. We kregen een schildpadmuntje en mochten om 16.30 uur terug komen.
We hadden intussen dorst gekregen en gingen op het strand weer wat drinken. Coco was er nog niet, dus gingen we maar bij de buurman zitten. Er werden weer wat stoeltjes in het zand gezet en de koude drankjes gingen er goed in. Anouk had nog net 50 minuten de tijd voor een surfles en dat ging meteen al eigenlijk best goed.

Een paar drankjes later was het tijd om terug te gaan naar de schilpaddenopvang. De zeeschildpadden leggen hun eieren hier op het strand, maar daar worden ze al snel vernield of opgegeten. Een team vrijwilligers zoekt iedere dag naar de eieren en brengt ze naar de opvang. Als de eieren uitkomen worden de kleine schildpadjes uitgezet in zee. Vandaag waren dat er bijna 200. We moesten ons muntje inleveren en toen kregen we een bakje met een babyschildpadje. Zo schattig, maar je mocht ze niet aanraken. Alleen tegenhouden als ze uit het bakje wilden klimmen. Hoe je ook ging staan, ze draaiden zich onmiddelijk weer om richting zee.
Bij een lijn op de grond moest iedereen gaan zitten. Daarna werd er afgeteld en moest iedereen tegelijk zijn schildpadje vrij laten. Alle schildpadjes renden meteen naar de zee. De een wat sneller dan de ander. Daarna zag je in de zee overal kleine schildpadkopjes omhoog steken. Natuurlijk overleven ze het lang niet allemaal, maar degenen die het overleven komen hier over 25 jaar weer terug om zelf eieren te leggen. Wat was dit geweldig om zo onverwacht mee te maken.
Hierna ging Anouk nog een uurtjes surfen en wij hadden inmiddels Coco, die eigenlijk Ady bleek te heten, weer gevonden. Snel werd er weer een terrasje voor ons gemaakt in het zand en ook de gitaar kwam weer te voorschijn. Het surfen bij Anouk ging ook heel goed, het lukte haar nu iedere keer om helemaal tot aan het strand te bijven staan. Toen Anouk klaar was kwam ze er ook weer bij zitten en zagen we met zijn allen de zon onder gaan boven zee. Erik kocht nog een paar t-shirtjes van een strandverkoopster en het afdingen gaat hem intussen behoolijk goed af.
Ady kwam er zelf ook bij zitten en wilde van ons van alles over Nederland weten en vroeg wanneer het bij ons sneeuwde. Hij was ook nieuwsgierig naar skieën en vroeg zich af of je dan met een paard of met sledehonden naar boven ging, want dat had hij wel eens op televisie gezien. Voor hem is dit alles gewoon niet voor te stellen. Een vriend van Ady had een pet op die Joris wel mooi vond en meteen werd Joris spontaan achter op de scooter meegenomen om in de winkel te kunnen gaan kijken. Intussen waren er ook nog een paar Australiërs bij komen zitten en met de nodige Bintangs en Smirnof Ice werd het heel gezellig.
Daarna zijn we weer naar het Hardrock Café gegaan waar we ook nu weer ontzettend lekker hebben gegeten. Na afloop stond onze chauffeur alweer netjes te wachen om ons terug naar Sanur te brengen. Wat een gezellige laatste dag, we willen eigenlijk helemaal nog niet naar huis morgen.