Kauffeld in
Amerika en Canada 2010
Amerika en Canada 2010
Hieronder staat het reisverslag van 13 aug 2010
Vanochtend lekker rustig aan gedaan. Foto's uitgezocht van gisteren, spullen ingepakt en daarna weer een lekker ontbijtje gegeten bij de Deli. Na het ontbijt hebben we de spullen van de kamer gehaald en al meteen stond er een taxi klaar om ons naar Newark te brengen. Voordat we de Lincoln Tunnel ingingen hadden we nog even mooi zicht op de skyline van Manhattan.
De taxichauffeur bracht ons meteen naar de juiste ingang. We waren nog niet uitgestapt of een douanebeamte sprak ons buiten al aan. Hij nam onze koffers over, woog ze en gaf ons onze boardingpassen. Zomaar op de stoep voor het gebouw. Hij vroeg er ook nog een fooi voor. Dit hadden we nog nooit zo meegemaakt. We vonden het maar raar en hoopten maar dat alles goed zou komen met de koffers. Binnen konden we meteen met onze handbagage doorlopen naar de controle. Dat duurde wel even, maar in de rij werden we meteen aangesproken door een aardige Amerikaan. Hij was ook al eens in Nederland geweest en vond dat geweldig. Ook de beambten bij de controle waren heel aardig. Eén van hen zei zelfs in het Nederlands bedankt tegen ons. Zo kennen we de Amerikanen weer. New York is echt een ander deel van Amerika. De mensen zijn er niet echt vriendelijk en iedereen heeft er haast.
Na de controle hebben we wat te drinken gekocht en dit bij de gate opgedronken. Intussen hebben we nog even ge-msnt met Annemieke en Miriam. Een half uurtje voordat we gingen boarden hebben we nog wat gegeten. Helaas werd er toen omgeroepen dat het vliegtuig vertraging had. Veertig minuten te laat gingen we de lucht in, dus dat viel nog mee.
We vlogen met een klein vliegtuig met voor Joris en Erik helaas niet veel beenruimte. Het personeel van Continental was wel heel vriendelijk. Ze kwamen regelmatig met drinken langs en we kregen een hotdog met een salade. Onderweg hadden we veel turbulentie, moet je ook maar niet op vrijdag de dertiende vliegen. Na vijf en een half uur waren we in Seattle in de staat Washington. Na New Jersey en New York onze derde staat deze vakantie. We hoefden niet meer door de douane, omdat het een binnenlandse vlucht was. De koffers waren er gelukkig ook allemaal.
We moesten nog een heel eind lopen naar de taxi's. Daar stonden een aantal taxi's klaar die veel te klein waren voor ons vieren en de bagage en er stond een mooie limo met een Indiase chauffeur, compleet met tulband. Hij wilde ons wel voor 45 dollar naar het hotel brengen. In New York waren we taxiprijzen van 70 dollar gewend, dus die keuze was snel gemaakt. Echt gaaf om een keer in zo'n limo te zitten. We zaten op twee banken tegenover elkaar met veel ruimte ertussen en aan beide kanten een minibar, helaas zonder drank. Er waren tv-schermpjes aan het plafond en een muziekinstallatie. Joris en Anouk probeerden natuurlijk alle knopjes uit. Als snel zagen we de skyline van Seattle en werden we bij ons hotel afgezet.
Nadat we vlug onze spullen op de kamer hadden gezet zijn we nog wat gaan eten bij een foodcourt in een gezellig winkelcentrum vlakbij het hotel. Daarna weer naar de kamer. Het is nu tien uur in Seattle. Drie uur vroeger dan in New York, maar 9 uur later dan in Nederland. We zullen morgen dan ook wel weer vroeg wakker zijn. Wat we dan gaan doen in Seattle zien we nog wel.
De taxichauffeur bracht ons meteen naar de juiste ingang. We waren nog niet uitgestapt of een douanebeamte sprak ons buiten al aan. Hij nam onze koffers over, woog ze en gaf ons onze boardingpassen. Zomaar op de stoep voor het gebouw. Hij vroeg er ook nog een fooi voor. Dit hadden we nog nooit zo meegemaakt. We vonden het maar raar en hoopten maar dat alles goed zou komen met de koffers. Binnen konden we meteen met onze handbagage doorlopen naar de controle. Dat duurde wel even, maar in de rij werden we meteen aangesproken door een aardige Amerikaan. Hij was ook al eens in Nederland geweest en vond dat geweldig. Ook de beambten bij de controle waren heel aardig. Eén van hen zei zelfs in het Nederlands bedankt tegen ons. Zo kennen we de Amerikanen weer. New York is echt een ander deel van Amerika. De mensen zijn er niet echt vriendelijk en iedereen heeft er haast.
Na de controle hebben we wat te drinken gekocht en dit bij de gate opgedronken. Intussen hebben we nog even ge-msnt met Annemieke en Miriam. Een half uurtje voordat we gingen boarden hebben we nog wat gegeten. Helaas werd er toen omgeroepen dat het vliegtuig vertraging had. Veertig minuten te laat gingen we de lucht in, dus dat viel nog mee.
We vlogen met een klein vliegtuig met voor Joris en Erik helaas niet veel beenruimte. Het personeel van Continental was wel heel vriendelijk. Ze kwamen regelmatig met drinken langs en we kregen een hotdog met een salade. Onderweg hadden we veel turbulentie, moet je ook maar niet op vrijdag de dertiende vliegen. Na vijf en een half uur waren we in Seattle in de staat Washington. Na New Jersey en New York onze derde staat deze vakantie. We hoefden niet meer door de douane, omdat het een binnenlandse vlucht was. De koffers waren er gelukkig ook allemaal.
We moesten nog een heel eind lopen naar de taxi's. Daar stonden een aantal taxi's klaar die veel te klein waren voor ons vieren en de bagage en er stond een mooie limo met een Indiase chauffeur, compleet met tulband. Hij wilde ons wel voor 45 dollar naar het hotel brengen. In New York waren we taxiprijzen van 70 dollar gewend, dus die keuze was snel gemaakt. Echt gaaf om een keer in zo'n limo te zitten. We zaten op twee banken tegenover elkaar met veel ruimte ertussen en aan beide kanten een minibar, helaas zonder drank. Er waren tv-schermpjes aan het plafond en een muziekinstallatie. Joris en Anouk probeerden natuurlijk alle knopjes uit. Als snel zagen we de skyline van Seattle en werden we bij ons hotel afgezet.
Nadat we vlug onze spullen op de kamer hadden gezet zijn we nog wat gaan eten bij een foodcourt in een gezellig winkelcentrum vlakbij het hotel. Daarna weer naar de kamer. Het is nu tien uur in Seattle. Drie uur vroeger dan in New York, maar 9 uur later dan in Nederland. We zullen morgen dan ook wel weer vroeg wakker zijn. Wat we dan gaan doen in Seattle zien we nog wel.
