Kauffeld in
Amerika en Canada 2010
Hieronder staat het reisverslag van 21 aug 2010
Al vroeg stonden we op en het was echt heel erg koud in de camper. We deden dan ook voor het eerst de verwarming even aan. Om 8.00 uur verlieten we ons mooie plekje op Whistlers Campground om de Icefield Parkway te gaan rijden. Een rit van 234 km waar we uiteindelijk door de vele, vele stops 9 uur over zouden doen.

We stopten als eerste bij de Athabasca Falls. Een enorme waterval die met donderend geraas omlaag viel. Ondanks de rook die hier nog overal hing een ontzettend mooi gezicht. Daarna reden we verder naar de Sunwapta Falls. Ook mooi, maar niet zo mooi als de andere watervallen die we al gezien hadden. Helaas begon het hier ook te regenen. We besloten dan ook bij het restaurant dat hier lag even warme koffie en chocolademelk te drinken. Al snel hield het op met regenen en gingen we verder. We kwamen bij de Tangle Falls. Meerdere watervalletjes die langs de rotsen naar beneden stoomden. Deze vonden we misschien nog wel het mooiste.

Een stukje verder, net voordat we bij het Columbia Icefield kwamen, leek de rook minder te worden. We zagen zelfs weer stukjes lucht en wolken. We gingen via een pad omhoog naar de voet van de gletsjer. Een pittige wandeling, maar wel de moeite waard. Onderweg kun je op bordjes zien dat de gletsjer eerst nog veel groter was. De gletsjer zelf was indrukwekkend, maar niet zo mooi. Het ijs zag er maar grijs en vies uit. Wel waren er op verschillende plekken stukken afgebroken en daar kon je de mooie blauwe kleur van het gletsjerijs zien. Dit blauw komt door een stof die in het gletsjerijs voorkomt. Deze stof geeft ook de vele meren in de parken hun mooie blauwe kleur. Het was erg koud bij de gletsjer, ondanks dat we twee vesten over elkaar aan hadden getrokken. We gingen dan ook al weer gauw naar beneden. De zon was inmiddels doorgekomen en het werd lekker warm.  
We zagen nu ook goed de bergen met hun eeuwige sneeuw op de toppen en alle prachtige bossen, rivieren en meren langs de weg. Wat geweldig na twee dagen door een rookgordijn te hebben gereden.

Hierna reden we Banff National Park binnen. Hier was onze volgende stop bij Mistaya Canyon. Om hier te komen moesten we ook weer een pittig stuk omhoog lopen. We kwamen eerst over een brug. Daarop keek je in de diepte tussen de rotsen door op het snel stromende blauwe water. Voorbij de brug kon je over rotsen en natuurlijke trapjes van boomwortels naast de woest stromende rivier komen. We hebben hier op de rotsen een tijdje in het zonnetje naar dit paradijsje zitten kijken.

Daarna gingen we naar het prachtig blauwe Waterfowl Lake. Hier klauterden Joris en Anouk natuurlijk weer naar beneden om steentjes in het water te gooien. Al snel hierna kwamen we bij het Peyto Lake. De klim hier naar toe was nog steiler, maar toen we bij het uitzichtspunt aankwamen konden we allen nog maar wauw zeggen. Dit meer was zo onvoorstelbaar blauw. Helaas is dit op foto's bijna niet vast te leggen. Het uiteinde van dit meer lijkt op een wolvenkop zeggen ze en dat zagen wij er ook wel in. We zagen hier ook een grondeekhoorn. Helaas ons enige wildlife vandaag. De beren laten zich maar niet zien. Ondanks dat vonden we de Icefields Parkway inderdaad één van de mooiste wegen die we ooit gereden hebben.

We stopten nog één keer bij het Bow Lake. Ook al weer zo prachtig. Daarna reden we door naar Lake Louise Village. Bij het visitors center zagen we het weerbericht voor de komende dagen. Morgen gaat het waarschijnlijk de hele dag regenen. Daarom besloten we om toch nog eerst even naar Lake Louise te rijden. Dit is het meest bezochte meer van Banff National Park. En terecht, wat een mooi meer. Ook weer knalblauw, omgeven door bergen en eeuwige sneeuw. Aan de ene kant een mooi oud hotel en aan de andere kant knalrode kano's. Erik heeft hier dan ook maar het statief uitgeprobeerd om een familieprotret te maken en dat is goed gelukt.

Na Lake Louise reden we een bergweg op richting Moraine Lake. Omdat we hier wat later aankwamen was het hier niet meer zo druk. Ook dit is weer een diepblauw meer omgeven door bergen en aan één kant allemaal boomstammen in het water. Ook weer ontzettend mooi, maar het waaide hier ontzettend hard. We zijn dan ook niet echt lang gebleven en vonden het tijd om naar de campground te rijden.

Om 18.30 uur kwamen we bij de Lake Louise campground aan. Weer midden in de bossen met overal waarschuwingen voor beren. De tentsites zijn zelfs omgeven door een hek met stroom erop. We maakten een lekkere pan nasi en daarna begon het grote karwei om de foto's van vandaag uit te zoeken. Een keuze maken uit ruim 600 foto's zal niet mee gaan vallen.