27 juli 2023
We besloten vanmorgen om toch nog een poging te wagen om een eland te zien. We hebben er ooit langgeleden één gezien in Teton NP, verscholen onder de struiken, dus die telt eigenlijk niet. Elanden laten zich dan ook niet zo gemakkelijk zien. Zo kwam het dat we om half zes weer bij Sprague Lake waren. De zon begon net een beetje op te gaan en ja hoor, daar in het water zagen we een eland. Een volwassen vrouwtje die lekker het groen uit het meer stond te eten. Ze trok zich lekker niets aan van al de gekke toeristen die op veilige afstand stonden te kijken. Wel zo belangrijk die afstand, want elanden zijn echt gevaarlijke beesten, maar oh wat mooi was dit. We hebben net zo lang staan kijken totdat ze uit het water kwam en tussen de bomen verdween. Onze dag was net begonnen, maar kon al niet meer stuk.
Double click Amerika 2023
Het was nog best wel fris, dus ons ontbijtje aten we in de auto. Daarna reden we de Trail Ridge Road op. Deze weg slingert door de Rocky Mountains helemaal van Estes Park naar Grand Lake. Al snel zagen we het eerste hertje aan de kant van de weg staan, zo schattig.
We reden al slingerend naar boven de bergen in en af en toe stopten we voor een vieuwpoint, het ene nog mooier dan het andere. Bij één van de viewpoints stond een kudde herten met kleintjes. Wat een gek geluid maken die, het lijkt wel het gekef van een puppy.
We reden al slingerend naar boven de bergen in en af en toe stopten we voor een vieuwpoint, het ene nog mooier dan het andere. Bij één van de viewpoints stond een kudde herten met kleintjes. Wat een gek geluid maken die, het lijkt wel het gekef van een puppy.
Na een tijdje passeerden we de boomgrens. Hier was het bij de uitzichtpunten nog best wel koud, er lag zelfs nog af en toe wat sneeuw langs de weg. De Trail Ridge Road is dan ook maar een paar maanden per jaar open, de rest van het jaar is hij dicht gesneeuwd. We zagen zelfs een paar gletsjertjes vlak langs de weg met een klein meertje eronder waarin nog ijsschotsen dreven. Helemaal op de top kwamen we bij het Alpine Visitor Center, hier hadden we onszelf koffie beloofd, maar helaas was hij nog dicht. Dat krijg je ervan als je zo vroeg op pad gaat.
Vanaf dit punt slingerde de weg weer naar beneden. Na nog wat uitzichtpunten wilden we gaan parkeren bij Irene Lake, maar net voordat we afsloegen zagen we ineens een jonge eland aan de kant van de weg. Die hadden we hier niet verwacht. Snel maakten we door het raampje een paar foto's. Deze eland stond wel heel dichtbij. We parkeerden de auto en daar stonden ook nog een paar mooie herten. Deze keer was er ook een mannetje bij met een mooi gewei. Toen we daar een paar foto's van gemaakt hadden liepen we snel terug naar de eland. Ze was een stukje verder van de weg gelopen en stond lekker van blaadjes en takjes te snoepen. Wat een cadeautje om er nog één tegen te komen vandaag.
Na een tijdje gekeken te hebben liepen we naar het kleine Irene Lake. We hadden dit meertje helemaal voor onszelf. Het was windstil en dat zorgde voor een mooie weerspiegeling in het water. Wat een mooi plekje ook weer.
We daalden steeds verder af en kwamen terecht bij een enorme groene vallei, ook weer omgeven door bergen, met een groenblauw kabbelend riviertje dat er doorheen stroomde. We begrijpen goed dat dit vroeger een fijne plek was voor de Native Americans en later voor de eerste pioniers in dit gebied. We liepen hier een korte, maar mooie trail.
Weer een stuk verderop reden we het park uit en het plaatsje Grand Lake in. Een heel sfeervol plaatsje, zoals de naam al doet vermoeden, aan een heel groot meer. We dronken koffie op het terras van een gezellig koffietentje en hier hadden we ook weer even contact met het thuisfront. Daarna keken we wat rond in de winkeltjes en liepen we naar het mooie meer.
Net buiten Grand Lake liggen de Adams Falls, die we na een korte klim konden zien.
Net buiten Grand Lake liggen de Adams Falls, die we na een korte klim konden zien.
Hierna reden we de Trail Ridge Road weer op. Hoe verder we kwamen, hoe donkerder het werd. We zagen dat het flink geregend had in het park. We waren er echt op tijd geweest. Bij het Alpine Visitor Center maakten we nog een korte stop, maar het begon alweer te regenen. Snel op weg terug naar Estes Park dan maar. Van de viewpoints was nu weinig meer te zien en wildlife kwamen we al helemaal niet meer tegen. Het loont echt dat vroege opstaan van ons. Tegen half drie waren we weer terug in hotel. Lekker uitrusten en de koffers weer inpakken, want morgen trekken we weer verder, maar wat hebben wij genoten van het Rocky Mountain National Park.
