Toen we vanochtend om vijf uur wakker werden was het nog donker, maar slapen lukte echt niet meer. Gelukkig zagen we toen het licht was de zon doorkomen. We kregen warme zelfgebakken broodjes en er stond een grote mand met vers fruit. Na het ontbijt gingen we op weg naar Morraine Lake. We wilden namelijk de bussen met hordes Aziaten voor zijn en dat lukte. Vanaf de parkeerplaats liepen we de Rockpile Trail omhoog en toen we eenmaal boven waren hadden we een adembenemend uitzicht over het diepblauwe meer. Er was geen zuchtje wind. Daardoor weerspiegelden de bergen met hun besneeuwde toppen mooi op het water. Dit was toch wel een van de mooiste plekken waar we ooit geweest waren.
Dou Canada & Amerika 2016
4 augustus 2016
Na een tijdje klauterden we weer omlaag en gingen bij het meer zelf kijken. Hier beneden waren we in 2010 ook al geweest, maar toen was het zwaarbewolkt en lang niet zo mooi als nu. We haalden een lekkere beker koffie en gingen deze bij het meertje in het zonnetje op zitten drinken. Dit was echt genieten.
Tegen 10 uur gingen we verder. Op weg naar het werledberoemde Lake Louise. Dit is dan ook de drukst bezochte plek in het park. Gelukkig vonden we al snel een parkeerplek. Dat is met een auto dan toch gemakkelijker dan met een camper. Vorige keer vonden we dit een van de mooiste meren, maar nu haalde dit meer het toch niet bij het meer van vanochtend. Evengoed nog steeds zeer mooi, maar wel heel erg druk.
We reden dan ook al snel weer verder naar Yoho National Park. Hier gingen we eerst naar de Takkakaw Falls. Om daar te komen moesten we een bergweg op met haarspeldbochten. Een aantal bochten zo scherp dat groter vervoer hier switchbacks moet maken. Dus steeds een stukje vooruit, dan weer achteruit en weer vooruit. Doodeng lijkt me, maar met onze auto waren deze bochten geen probleem. Al van een afstand zagen we de Takkakaw Falls naar beneden storten. Dit is dan ook de hoogste waterval van Canada. Ook hier vonden we al snel een parkeerplek en we liepen langs de mooie ijsblauwe rivier via een trail over een brug naar de waterval. Wat een watergeweld. Heel erg mooi. Je kon zelfs nog heel dichtbij komen, maar wij voelden het water al stuiven vanaf waar wij stonden en hadden geen zin om kletsnat te worden. Aan de rivier aten we lekker onze broodjes op. Wat een prachtige plek om te lunchen.
Intussen konden de korte broeken aan en we reden verder naar de Natural Bridge en Emerald Lake. Op beide plaatsen waren we de vorige keer al geweest, maar omdat we ze zo mooi vonden mochten ze op herhaling. Het Emerald Lake heeft zijn naam gekregen door zijn mooie kleur en was inderdaad nog net zo mooi als we ons konden herinneren. De Natural Bridge is zo door het water uitgesleten en ook hier stroomt het water weer met geweld doorheen. 
We reden weer terug richting Banf NP. Onderweg kwamen we een enorm lange trein tegen. We wisten dat die even verderop door de Spiral Tunnels zou gaan dus daar stopten we ook nog even. De trein moet hier zo stijl omhoog dat ze spiraaltunnels in de bergen hebben gemaakt waardoor de trein omhoog rijdt met een locomotief voorop, een in het midden en een laatste om te duwen. Je ziet op een gegeven moment de trein uit drie tunnels komen zo lang zijn deze goederentreinen.
Daarna reden we via Banff NP door naar Kootenay National Park. Hier is niet alleen de parkgrens, maar ook de staatsgrens. We reden van Alberta naar Britisch Columbia. Bij deze overgang stond een groep Harley Davidson rijders die ons vroegen om een foto van hun groep te maken en er natuurlijk ook een van ons maakten.
Volgende stop was de mooie Marble Canyon. Een mooie canyon die door het prachtige blauwe water is uitgesleten. Op sommige plaatsen ontzettend diep. Via bruggen loop je steeds naar een andere kant en kun je de diepte in kijken. Ook hier zaten weer een heleboel grondeekhoorns die best wel even voor ons wilden poseren.
De laatste bezienswaardigheid van vandaag waren de Paint Pots. Hier komt zwavelhoudend bronwater omhoog dat de grond oranje kleurt. De indianen gebruikten het als verf. Om hier te komen moesten we weer een trail lopen. Er werd gewaarschuwd voor beren die hier bessen komen eten. De trail bleek erg verlaten te zijn en we zagen overal bessenstruiken. Niet echt ontspannen lopen dus. We bleven hardop praten en kwamen bij de Paint Pots aan die ook nog eens opgedroogd waren. Snel maar weer terug naar de auto. Toch wel blij toen we daar weer aangekomen waren. We willen best een beer tegen komen, maar niet voor ons op een pad waar we maar met zijjn tweetjes lopen.

Terug bij de cabin dronken we een lekker biertje in het zonnetje. Daarna liepen weer naar de hoofdstraat. We bekeken nog wat winkeltjes en gingen daarna bij een Italiaan op het terras een lekkere pizza eten. Daarna ging toch echt het lampje weer uit bij ons, maar wat een ontzettend mooie dag hebben wij gehad.