Double click Amerika 2018
29 juli 2018
Vanochtend had Erik de wekker gezet om de race van Max Vestappen te kijken. Helaas viel hij al snel uit met een kapotte motor. De dames sliepen intussen een beetje uit. Daarna belden we nog even met de oma's en gingen we ontbijten bij het motel. Dat was hier prima verzorgd. Rond half tien gingen we op weg naar Mount Rainier National Park. Ons motel ligt er vlakbij en voor we het wisten reden we onder de grote houten toegangspoort door. Al snel kregen we de vulkaan Mount Rainier te zien. Wat een enorme berg is dit met drie pieken en ontzettend veel gletsjers die je goed kunt zien. Hij is dan ook 4392 meter hoog.
Vlak na de ingang kwamen we bij de Grove of the Patriarchs trail. Het was hierboven in de bergen zo'n tien graden koeler dan in Packwood waar we slapen en zeker hier in de bossen was het heerlijk. We liepen door het bos en langs een kreek waar we het water zagen stromen. Die kreek staken we over via een hangbrug. Wat een wiebelding was dat. Er mocht ook eigenlijk maar één persoon tegelijk op. Na de brug kwamen we bij enorme bomen. Enkele bomen waren omgevallen en zo konden we ook de gigantische wortels zien. Via houten vlonders liepen we verder en aan het einde staken we nog een paar watertjes over, totdat we niet meer verder konden. Via de houten vlonders liepen we weer terug langs nog meer gingantische bomen en zo kwamen we weer terug bij de auto. Wat een mooie wandeling en precies op tijd, want na ons was er geen parkeerplekje meer te krijgen.
Een stuk verder kwamen we bij het uitzichtspunt Refection Lake. Als het niet waait zie je hier de weerspiegeling van Mount Rainier in het water, maar helaas waren er nu te veel golfjes op het water. Evengoed nog steeds een mooi uitzicht.  Weer iets verder parkeerden we bij de oude lodge, de Paradise Inn. Ook hier hadden we geluk en vonden we vrij snel een parkeerplekje.We liepen een pad omhoog met heel dichtbij zicht op de besneeuwde pieken van Mount Rainier. Overal om ons heen bloeiden de mooiste bloemen en uiteindelijk kwamen we bij de Myrtle Falls. Een mooie kleine waterval met daarboven een houten brug, met daar weer boven uitzicht op Mount Rainier.
We liepen weer terug naar de auto en we reden naar de Narada Falls. Via een korte stijle trail liepen we naar deze waterval. Een pittig stukje, maar wat wat een mooie waterval op het einde. Eén van de mooiste die we gezien hebben. Een breed uitwaaierende waterval met aan de onderkant een regenboog. Echt prachtig. Op de parkeerplaats aten we aan één van de picknicktafels onze lunch op.
En verder gingen we weer, op naar de volgende wateral. De Christina Falls. Een kleine waterval die niet zoveel voorstelde, maar door oude stenen brug erboven was het toch een heel mooi plekje. Hierna reden we weer terug naar het Oosten. We stopten nog even op een brug met mooi uitzicht op de Nisqually Valley. We zagen dat er intussen een flinke file was onstaan naar het Paradise gedeelte. Wat hebben wij geluk gehad.
Nadat we helemaal terug waren gereden naar de ingang namen we de afslag naar het Oosten, naar het Sunrise gedeelte. Ook hier reden we weer via slingerende bergwegen een heel stuk omhoog. We namen de afslag naar Tipsoo Lake. Een mooi meer midden tussen enorme bergweides met ook hier weer overal bloemen zover je maar kon kijken en op de achtergrond Mount Rainier en andere bergpieken. Ook alweer zo mooi. We liepen het hele meer rond en in het water zagen we ontelbaar veel kikkervisjes.
We reden verder en nu zagen we Mount Rainier weer van een andere zijde. We reden steeds verder omhoog, naar het hoogste met de auto bereikbare punt. Dit voelden we ook wel aan onze oren. Uiteindelijk kwamen we aan bij het Sunrise Visitor Center. Hier kregen we de tip om een korte trail te lopen en daar hadden we mooi zicht op enkele van de grootste van de 26 gletsjers hier en op de rivieren die hiervandaan omlaag stromen met onderaan een blauwgroen meertje. Heel erg mooi om te zien van zo dichtbij, maar wel moeilijk om op de foto te krijgen met de zon er precies op. Op de terugweg stopten we nog bij een uitzichtspunt bij een mooi meer en daarna reden we weer naar de uitgang.
Om half zeven waren we terug in Packwood na een hele mooie dag in dit geweldige park. We hebben intussen al heel veel nationale parken gezien in Amerika, maar dit is toch wel één van de mooiere. Terug in Packwood gingen we eten bij de Blue Spruce Saloon. Hier hadden we gisterenavond ook al gegeten en dat was goed bevallen. Ook vanavond was het eten weer heerlijk en ook de biertjes en cider van de tap smaakten prima. Daarna gingen we terug naar het hotel waar we gingen videobellen met Joris in Japan. Hij nam ons  zo mee door de winkelstraatjes van Osaka en samen met Anouk zocht hij zo wat lp's voor haar uit. Echt grappig om hier in Amerika zo contact te hebben met Japan. Fijn dat Joris het ook zo naar zijn zin heeft.