Double click Amerika 2018
4 augustus 2018
Erik keek vanochtend eerst de wedstrijd PSV-Feyenoord. Helaas niet met het resultaat waar hij op hoopte. De dames sliepen intussen lekker uit. Iets na elf uur vertrokken we naar het volgende strand. Ze zijn hier niet zo origineel met strandnamen. De meeste stranden hebben gewoon een nummer en wij gingen naar Beach 4. Eerst een stukje door een bos naar beneden. De stranden liggen hier namelijk direcht achter de boomgrens. Daarna over een bruggetje en toen via een pittige klim over de rotsen naar beneden naar het mooie uitgestrekte strand. Vandaag was het lekker zonnig en dat was meteen een heel ander gezicht dan gisteren.
Een stukje verderop zagen we weer allemaal rotsen en we wisten dat daar nu het eb was allemaal getijdepoeltjes moesten zijn. We klauterden weer van de ene rots naar de andere en in de poeltjes die achtergebleven waren toen het eb werd zagen we ontzettend veel mooie groene zeeanemonen en zeesterren in de mooiste kleuren. We moesten intussen goed uitkijken dat we niet uitgleden, maar wat was dit leuk om te doen. Pas toen de zee weer terug kwam en de ruimte tussen de rotsen weer vol begon te stromen liepen we terug. We klauterden weer terug naar boven en dat was een stuk gemakkelijker dan naar beneden.
Vervolgens reden we naar het volgende strand, Ruby Beach. Eén van de weinige stranden die een echte naam heeft gekregen en die ook heel populair is. Dat merkten we meteen aan de hoeveelheid auto's. We liepen weer een stukje naar een uitkijkpunt over het strand met ook hier weer mooie seastack. Toch haalde dit strand het niet bij Rialto Beach van gisteren vonden we. We gingen dan ook niet verder. Komende dagen komen we nog veel meer mooie stranden tegen.
We reden verder en kwamen bij het Quinault gedeelte van Olympic National Park. Hier reden we naar de mooie oude Quinault Lodge. Aan de overkant van de Lodge gingen we even iets eten bij de snackbar. Tenminste dat "even" was de bedoeling. Boven de counter waar je kon bestellen hing al een bordje met "We can't promise fast, but we can promise good". Toen zou er bij ons al een lichtje zijn moeten gaan branden. Het duurde inderdaad een vol uur voordat ons eten klaar was. Notabene simpele hotdogs en frietjes. We werden er helemaal melig van. Gelukkig hadden we de tijd en smaakte het uiteindelijk prima. We keken nog even bij de Quinault Lodge en het mooie Quinault Lake erachter. Prachtig allemaal. We hadden hier graag geslapen, maar dat ging helaas iets boven ons budget. Verder deden we hier geen wandelingen meer. We hadden nu wel even genoeg bomen en mos gezien.
In plaats daarvan reden we verder naar onze overnachtingsplaats. Onderweg stopten we nog even in het plaatsje Aberdeen. Hier zat een platenzaak, maar helaas bleek deze al dicht te zijn. Gelukkig waren we niet voor niets hier gestopt, want er was weer een hele rij fastfoodketens achter elkaar. Anne nam een lekker café latte van de Starbucks en Erik en Anouk een heerlijke milkshake van de Dairy Queen. Dat zijn toch echt wel de allerlekkerste hier. Nog geen kwartier verderop kwamen we aan bij de Guesthouse Inn and Suites in Montesano. Daar kregen we een nogal gedateerde, maar wel ruime en schone kamer. Prima voor een nachtje.

Nadat we onze spullen op de kamer hadden gezet en even hadden gerelaxt was het alweer tijd voor het avondeten. Hiervoor liepen we naar Gepetto's. We kregen al snel een tafel, maar het duurde een behoorlijke tijd voordat we iets te drinken kregen en onze bestelling werd opgenomen. De serveerster was supervriendelijk, maar niet de allerslimste en snelste. Zal toch wel iets in dit gebied zijn :)
Toen eindelijk onze pizza's kwamen bleek dat die van Erik niet de goede was. Hij vond het allang prima, maar de serveerster stond erop dat hij een nieuwe kreeg. Sterker nog, die stond al in de oven. De oude mocht hij ook houden. Veel te veel natuurlijk allemaal en ook die van Anouk en Anne waren veel te groot. We hebben er wel heel hard om kunnen lachen.