Double click Amerika 2018
7 augustus 2018
De antieke bedden in dit historische hotel bleken nog lekker te liggen ook. We waren gewaarschuwd voor spoken, maar daar hebben we na de nodige wijntjes en biertjes van gisterenavond niets van gemerkt. Er was geen ontbijt inbegrepen, dus gingen we een stukje verderop naar de The Brown Hen. Weer een echte Amerikaanse dinner, waar we ook een echt Amerikaans ontbijt aten. Zo konden we er wel even tegen. Rond half tien gingen we weer op pad. Het eerste stuk ging een beetje landinwaarts en onze eerste stop was bij de Oregon Sanddunes Overlook. Dit vonden we niet echt bijzonder. De duinen in Nederland zijn vele malen mooier. Er zijn wel indrukwekkendere stukken duin hier, maar daar kun je alleen met een ATV komen en dat gingen wij vandaag niet doen. Even verderop in Reedsport keken we even bij een Elk viewing point. Hier zagen we een hele kudde van deze mooie herten bij elkaar.
Weer een stukje verder in North Bend bezochten we de Off the Record platenzaak. Een zaakje met enorm veel lp's, allemaal in dozen. Gelukkig wist de wat oudere hippie eigenaar hier wel precies waar alles stond en vond Anouk een aantal oude Beatles platen met eerste Amerikaanse pressings voor haar verzameling en ook nog voor bijna niets. Een prima stop dus. Helaas niets van Joris zijn wensenlijstje.
Het was intussen tijd voor de lunch. Bij de Face Rock Creamery in Bandon aten we een lekkere kop tomatensoep met vers gebakken brood. We konden daar ook nog verschillende soorten kaas proeven, maar allemaal toch niet zo lekker als onze Nederlandse kaas. Een piepklein stukje Gouda kost hier dan ook zeker $10,-. We reden naar de kust en bij de Devils Kitchen liepen we naar het strand. Ook hier stonden weer mooie grote rotsen in het water. Het was wel ontzettend mistig, dus fotograferen was weer lastig. Toch heeft het wel wat die ruige kust, met die wilde golven en dan de nevel erboven.
We moesten nog een flink stuk rijden, maar wat een mooie weg. Soms door een stuk met prachtige bomen aan weerszijden en dan zagen we ineens de zee weer opdoemen met zijn rotsen. De nevel kwam vanaf de zee steeds met vlagen landinwaarts. Een bijna spookachtig gezicht. We stopten nog bij een paar viewpoints, maar toen moesten we toch echt weer verder. Door de nevel had het ook niet zoveel zin meer om hier nog meer te bezoeken. Inmiddels kwamen we ook weer aan in de staat California waar we onze rondreis ook begonnen zijn.
Rond vijf uur kwamen we aan bij ons hotel voor vanacht in Crescent City. Ook deze heet heel origineel The Lighthouse Inn. Ook een oud hotel met voor de deur een minivuurtorentje en bij de receptie ook een heel stel vuurtorentjes. En boven de receptie rondom allemaal prachtige oude poppenhuizen. We brachten onze spullen naar de ook nu weer heel ruime kamer.
Snel stapten we weer in de auto want we wilden nog een stukje van de Redwood State Parks bekijken. Hier vlakbij Crescent City ligt het Jedidiah Smith Rewoods State Park. We reden per ongeluk een onverharde weg in, in plaats van de highway. Maar wat een mooie weg. Hij zat vol kuilen en gaten en soms was het echt manoevreren tussen de bomen door. Zeker als er ook nog een tegenligger aankwam. Het pad stofte ook enorm, maar dat maakte het juist zo mooi. We reden tussen gigantische Sequoia bomen door die tussen massa's varens en ander groen stonden. Alles was bedekt met een laag stof en kreeg daardoor een hele aparte kleur. Zeker met de zon erop. Het was ontzettend sprookjesachtig en zou zo het decor van de Droomvlucht in de Efteling hebben kunnen zijn.
Na een hele tijd kwamen we bij de Stout Grove Trail en daar liepen we een korte trail. Hier stonden nog grotere bomen. Wat waren die gigantisch. Niet op foto over te brengen. Zo enorm in omvang en zo gigantisch hoog. We hebben al veel gezien en ook veel grote bomen, maar we keken onze ogen weer uit. Een hele mooie trail. Dit stuk van het Redwood State Park is dan ook niet voor niets het decor geweest uit Star Wars, return of the Jedi. En dan de scene "Andor". We keken deze scene later op de hotelkamer en herkenden het direct.
We vervolgden de onverharde weg nog een klein stukje en gingen toen de highway weer op. Een half uurtje later waren we weer terug in Crescent City. Daar gingen we eten bij de Denny's. Het was jaren geleden dat we bij deze keten gegeten hadden en we wisten ook meteen weer waarom. Het eten was oké, maar ook niet meer dan dat. 's Avonds gingen de dames naar de bioscoop, naar de film Mamma Mia, here we go again. Ze waren iets te vroeg in de bioscoop. Nu was daar ook een arcadehal in en ze vermaakten zich eerst nog even met de airhockeytafel en een flipperkast. Ook deze film was weer helemaal over de top en daardoor juist weer heel erg leuk. Erik deed het intussen even lekker rustig aan. Morgen hebben we weer een hele rit voor de boeg
