Double click Amerika 2018
6 augustus 2018
Vanochtend toen we wakker werden belden we eerst met oma Kauffeld die vandaag jarig was. Daarna laadden we de auto weer in en gingen we iets verderop ontbijten. het ontbijttentje dat we uit hadden gezocht bleek echter op maandag gesloten te zijn. Een paar deuren verderop zat gelukkig een bakkertje met hele goede koffie en lekkere broodjes. Wat een grappig zaakje met een hele oude inrichting. Het smaakte allemaal prima. Hierna gingen we op weg. In het dorpje verderop zagen we nog een oude stoomlocomotief rijden.
We reden verder naar het Meares State Park met een vuurtoren die we wilden bezoeken. De weg hier naar toe bleek helaas afgesloten. We moesten of een heel stuk omrijden of verder rijden. We kozen voor het laatste en bij Lincoln City stopten we bij een outlet. Hier vond Erik nog een paar hele gave sneakers. Daarna gingen we weer verder op pad. We hadden gehoord dat de Oregon Coast zo mooi was, maar we vonden het wat tegen vallen de eerste paar uren. We zagen de zee helemaal niet liggen en reden er nog best ver vandaan. Na een hele tijd kwam de zee in zicht en stopten we bij een viewpoint. Daar zagen we de woeste zee op de rotsen beuken. Het was behoorlijk nevelig vandaag, maar dat maakte het allemaal niet minder mooi. En toen zagen we in de verte ook nog eens een walvis zwemmen. Helaas te ver om foto's te nemen, maar we hadden hem toch maar mooi gezien.
Een stuk verderop stopten we bij het Devil's Punchbowl viewpoint. Dit is een enorme rots in de vorm van een grote kom. Als het eb is kun je hier ook inlopen. Helaas was het net weer vloed aan het worden. We konden er nog wel een stuk naar toe lopen over het strand, maar we konden er niet meer echt in komen. Toch was het nog mooi om te zien en lekker om weer even op het strand te lopen. Hierna aten we een lekkere lunch bij een beachbar. Ook hier wilden de mensen naast ons weer weten waar we vandaan kwamen en wat we allemaal al gezien hadden. Er komen in dit gedeelte niet zoveel mensen uit Nederland en iedereen is heel nieuwsgierig naar waar wij vandaan komen. We vinden de mensen uit Oregon sowieso ontzettend aardig.
Van hieruit was het nog maar een klein stukje naar de Cape Foulweather Observatory. Dit wordt gerund door gepensioneerde vrijwilligers. Je mag daar de verrekijkers gebruiken om op zee naar walvissen te speuren die hier bijna altijd in de buurt zijn. En ja hoor, we zagen er in de verte een aantal. Helaas ook hier weer te ver weg om goed foto's te nemen, maar we konden ze goed zien. Anne was zo enthousiast dat haar gevraagd werd om ook vrijwilliger te worden als ze met pensioen gaat :)
Om vier uur sloot het observatory en wij gingen ook weer verder.
Omdat we vanochtend niet naar de vuurtoren konden gingen we nu kijken bij het Yaquina Head State Park. Ook hier mochten we met onze Nationale Parkpas weer zo naar binnen. Bij een parkeerplaats bij het informatiecentrum zagen we een paar mannen met een grote verrekijker staan. Wij mochten ook even kijken en zagen tegen een rotswand aan een mooie valk.  Nadat we weer verder gereden waren zagen we de vuurtoren van Yaquina Head. Echt een vuurtoren zoals je die in veel films ziet.
We liepen een houten trap af naar het kiezelstrand. Hier zagen we grote rotsen in het water met gigantisch veel grappige vogels erop die wel een beetje op kleine pinguins leken. Een stuk verderop bij de rotsen zagen we een heleboel zeehonden zwemmen, vlakbij de kust. Ze waren echt heel erg dichtbij en keken nieuwsgierig naar de mensen op het strand. Wat een schattige kopjes. Op een rots wat verder in het water lagen een flink aantal zeehonden lekker te zonnen, ondanks het frisse weer.
We keken nog even voorbij de vuurtoren op de rotsen naar alle vogels, maar ondanks onze vesten was het hier toch wel heel fris. Daar zouden ze in Nederland met de hittegolf gewoon jaloers op zijn. Onze tocht ging weer verder en een een dorpje verderop haalden we bij een drive through koffiehuisje een lekkere café latte om weer wat op te warmen.
Daarna reden we in één keer door naar het Light House Inn in Florence. Een mooi historisch hotel uit 1938 en dat was aan de inrichting ook te zien. We checkten in en kregen een kamer met ouderwetse bedden, maar wel helemaal prima. We vonden vooral de brandmelder op de gang heel grappig (zie foto).
Nadat we de spullen op de kamer hadden gebracht liepen we naar het historisch stadsgedeelte. Een gezellig straatje met oude restaurantjes die uitkeken op een mooie oude brug. Bij de 1285 Restobar gingen we eten. Hier in Florence was het een stuk warmer dan onderweg en we gingen dan ook lekker op het terras eten. Daar raakten we aan de praat met een stel uit Florence. We bestelden een fles wijn en wat biertjes bij het eten en zo werd het heel gezellig. Wat zijn de mensen uit Oregon toch open en vriendelijk. Wij vinden Oregon echt één van de leukste staten van Amerika. Na een hele gezellige avond zochten we ons hotel weer op. Zo werd een dag die wat langzaam op gang kwam toch een hele mooi dag.