Home

Vanmorgen eerst oma Kauffeld gebeld, want ze is jarig vandaag. Ons boeket was gelukkig al aangekomen. Daarna voor ons ontbijtje nog maar een keer naar Starbucks. Erik ging met Joris naar een modelbouwwinkel in de buurt en Anne-Marie en Anouk deden alvast wat boodschappen bij de Walgreens om de hoek. Dit is een soort Kruidvat, maar dan natuurlijk ook weer heel groot.

Op de kamer nog wat foto's uitgezocht en toen naar de lobby om te wachten op het busje van Cruise America. Dat kwam gelukkig op de afgesproken tijd. Ook het papierwerk bij Cruise America ging lekker snel. Na een kwartiertje zou onze camper klaar zijn. Dit werd een half uur, maar gelukkig werd hij toen voorgereden. Eerst een rondje om de camper om te controleren of er geen schade was en daarna naar binnen. Hier schrokken we ons rot. Wat een zooitje. De camper was niet gepoetst. Het raampje bij de cabover waar Joris moest slapen rammelde en de kussens van het zitgedeelte waren ontzettend smerig. In eerste instantie zeiden ze dat ze voor de kussens geen oplossing hadden. We hebben flink gemopperd en uiteindelijk werden er kussens uit een andere camper gehaald. Een technicus zou het raampje komen maken en de camper zou alsnog schoongemaakt worden. Intussen was het al half drie en we moesten nog vier uur rijden naar Yosemite, waar we voor het donker aan wilden komen. Een andere technicus heeft ons toen maar naar de Walmart gebracht voor onze boodschappen. We hebben nog nooit zo snel boodschappen gedaan en dat nog wel in een vreemde winkel met allemaal andere producten dan thuis. Wat we nu niet hebben kopen we wel ergens anders. Toen we na een half uur weer terug waren bij Cruise America bleek het raampje gemaakt en we hadden ook nieuw serviesgoed gekregen, maar de camper was nog steeds niet gepoetst. Erik en Anne-Marie ontploften. Snel werd er een schoonmaakster gestuurd en we moesten maar zeggen wat ze moest doen. Het belangrijkste schoon laten maken en besloten de rest zelf vanavond maar te doen. De manager bood voor de zoveelste keer zijn excuses aan en gaf ons het geld van de eerste dag terug.

Uiteindelijk konden we om vier uur vertrekken. Het eerste stuk stonden we in de file, maar toen we van de snelweg af waren werd het steeds rustiger. Onderweg nog vlug getankt en weer verder. De omgeving werd steeds mooier. Overal waar je kon kijken perzikbomen en mooie heuvels. Het laatste stuk ging over een bergpas met alleen nog maar bochten. Aan een kant de berg, aan de andere kant de afgrond. Wel schitterend om te rijden. Wat een prachtige omgving. Net voor Yosemite nog een keer getankt en nog net voor het begon te schemeren waren we bij de ingang. Hier kochten we een Anual Pass voor alle Nationale Parken die we nog gaan bezoeken. Ook de weg in het park was ontzettend mooi. Ook het rijden in de schemering had wel wat. Op een gegeven moment werd het te donker om goed om je heen te kijken, maar het rijden ging gelukkig nog prima. Doodmoe kwamen we bij de campground Upper Pines aan. Het achteruit inparkeren van de enorme camper ging Erik gelukkig meteen goed af. Vlug de bedden opgemaakt en gaan slapen. Morgen zien we wel verder.