Home

Vanochtend waren we "pas" om half zeven wakker. Nadat we ontbeten hadden en alles wat los lag in de camper opgeborgen hadden gingen we weer op weg. Nog één keer over die mooie weg door het park. Na een half uur zagen we ineens een moederbeer met jong lopen. Snel gestopt om foto's te maken. Wat een mooi gezicht. Onze dag kon nu al niet meer stuk.

Een stuk verderop gingen we de Tioga Pass op. Al vrij snel kwamen we bij het Half Dome Overlook Point. Hier hadden we weer een prachtig uitzicht over de vallei en een enorme rots die de Half Dome heet. Ook de Tioga Pass was weer ontzettend mooi om te rijden, tussen de bossen en de bergen door. Op de toppen lag zelfs nog wat sneeuw. Onze volgende stop op de Tioga Pass was Olmsted Point. Hier zag je aan twee kanten allemaal witte rotsen. Aan één kant liep een soort pad naar beneden en het laatste stukje moesten we over de rotsen klimmen. Daarna hadden we weer een geweldig uitzicht op Yosemite en de Half Dome, maar nu vanaf de andere kant. Laatste stop op de pas was Tenaya Lake. Een ontzettend helder blauw bergmeer direct langs de weg. Helaas was het water iets te koud om te zwemmen. Bij de uitgang namen we nog een foto van het toegangsbord van Yosemite en toen moesten we dit prachtige park helaas echt verlaten.

We zagen al vrijwel meteen een enorm meer liggen, Mono Lake. Ook hier reden we even naar toe. Dit meer is drie keer zo zout als zeewater. In dit meer en eromheen liggen Tufa's. Dit zijn pilaren die zijn ontstaan door het zoute water. Doordat er steeds maar water uit het meer werd gepomt zijn ze boven water komen staan en zelfs op het land. Het meer moet dus nog veel groter geweest zijn. Een mooi gezicht die Tufa's, maar we konden er niet heel dichtbij komen zonder een lange wandeling en die tijd hadden we niet.

We wilden namelijk nog naar Bodie. Dit is de grootste en best bewaard gebleven Ghosttown van Amerika. Na een half uurtje rijden kwamen we bij een dirtroad. We wisten dit van te voren en eigenlijk viel hij nog wel mee. De camper rammelde flink door elkaar, maar gelukkig rammelde er niets kapot. We hadden pech, want juist vandaag was het Bodie-day. Enorm druk dus. Na de laatste mile in file te hebben gestaan om een kaartje te kopen, moesten we diezelfde mile weer helemaal terug rijden om de camper te parkeren en natuurlijk ook weer terug lopen. Bodie is echt heel goed bewaard gebleven. Vroeger stond hier een goudmijn. Toen er geen goud meer te vinden was vertrokken de mensen zonder vrijwel iets mee te nemen naar het volgende goudzoekersstadje. Alle huisjes zijn dan ook gewoon nog ingericht en door de ramen kun je dit zien. Er was een winkel, een kapper, een kerk, de goudmijn en natuurlijk een kistenmakerij. In Bodie was geen sherrif en geen wet, dus er stierven nogal wat mensen. Na een tijdje rondgewandeld te hebben liepen we weer terug naar de auto, want we moesten nog naar Bishop voor onze overnachtingscampground.

Hier waren we al vrij snel. De campground was een echte trekkerscampground. Je moest een envelop pakken, invullen en er geld in doen en in de brievenbus doen. We hadden een mooi plekje. Anne-Marie bakte voor iedereen een eitje en Erik belde intussen met Cruise America, want we hadden een slappe achterband die we zelf niet op konden pompen. Die avond nog kwam er iemand langs die beloofde 's morgens om half acht de band te komen verwisselen.